ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1709
1. ای باغ خدا که پر بت و پر حوری
از چشم خلایق اینچنین چون دوری
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1710
1. ای بانگ رباب از کجا می‌آئی
پرآتش و پر فتنه و پر غوغائی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1711
1. ای پر ز جفا چند از این طراری
پنهان چه کنی آنچه به باطن داری
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1712
1. ای بر سر ره نشسته ره می‌طلبی
در خرمن مه فتاده مه می‌طلبی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1713
1. ای بنده اگر تو خواجه بشناختیی
دل را ز غرور نفس پرداختیی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1714
1. ای پیر اگر تو روی با حق داری
یا همچو صلاح دست مطلق داری
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1715
1. ای ترک چرا به زلف چون هندوئی
رومی رخ و زنگی خط و پر چین موئی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1716
1. ای چون علم بلند در صحرائی
وی چون شکر شگرف در حلوائی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1717
1. ای چون علم سپید در صحرائی
ای رحمت در رسیده از بالائی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1718
1. ای خواجه چرا بی‌پر و بالم کردی
بر بوی ثواب در وبالم کردی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1719
1. ای خواجه ز هر خیال پر باد شوی
وز هیچ ترش گردی و دلشاد شودی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1720
1. ای خواجه گنه مکن که بدنام شوی
گر خاص توئی گنه کنی عام شوی