اندر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1686
1. اندر دو جهان دلبر و جانم تو بسی
زیرا که بهر غمیم فریادرسی
اندر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1687
1. اندر ره حق چو چست و چالاک شوی
نور فلکی باز بر افلاک شوی
اندر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1688
1. اندر سرم ار عقل و تمیز است توئی
وانچ از من بیچاره عزیز است توئی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1689
1. ای آتش بخت سوی گردون رفتی
وی آب حیات سوی جیحون رفتی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1690
1. ای آنکه به کوی یار ما افتادی
آن روی بدیدی به قفا افتادی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1691
1. ای آنکه تو از دوش بیادم دادی
زان حالت پرجوش بیادم دادی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1692
1. ای آنکه تو خون عاشقان آشامی
فریاد ز عاشقی و بی‌آرامی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1693
1. ای آنکه ره گریز می‌اندیشی
تو پنداری که بر مراد خویشی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1694
1. ای آنکه ز حد برون جان‌افزایی
بی‌حدی و حد هر نفس بنمایی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1695
1. ای آنکه ز حال بندگان میدانی
چشمی و چراغ در شب ظلمانی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1696
1. ای آنکه ز خاک تیره نطعی سازی
هر لحظه بر او نقش دگر اندازی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1697
1. ای آنکه صلیب دار و هم ترسائی
پیوسته به زلف عنبر ترسائی