بیگاه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1617
1. بیگاه شد و دل نرهید از ناله
روزی نتوان گفت غم صد ساله
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1618
1. تا روی ترا بدیدم ای بت ناآگاه
سرگشته شدم ز عشق گم کردم راه
تو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1619
1. تو آبی و ما جمله گیاهیم همه
تو شاهی و ما جمله گدائیم همه
تو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1620
1. تو توبه مکن که من شکستم توبه
هرگز ناید ز جان مستم توبه
جانیست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1621
1. جانیست غذای او غم و اندیشه
جانی دگر است همچو شیر بیشه
دانی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1622
1. دانی شب چیست بشنو ای فرزانه
خلوت کن عاشقان ز هر بیگانه
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1623
1. در راه یگانگی چه طاعت چه گناه
در کوی خرابات چه درویش چه شاه
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1624
1. در بندگیت حلقه بگوشم ای شاه
در چاکریت به جان بکوشم ای شاه
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1625
1. در عشق خلاصهٔ جنون از من خواه
جان رفته و عقل سرنگون از من خواه
دی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1626
1. دی از سر سودای تو من شوریده
رفتم به چمن جامه چو گل بدریده
روی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1627
1. روی تو نماز آمد و چشمت روزه
وین هر دو کنند از لبت دریوزه