آنکس که ز دست شد بر او دست منه از مولانا رباعی 1594
1. آنکس که ز دست شد بر او دست منه
از باده چو نیست شد تواش هست منه
آنی که وجود و عدمت اوست همه از مولانا رباعی 1595
1. آنی که وجود و عدمت اوست همه
سرمایهٔ شادی و غمت اوست همه
از دیدهٔ کژ دلبر رعنا را چه از مولانا رباعی 1596
1. از دیدهٔ کژ دلبر رعنا را چه
وز بدنامی عاشق شیدا را چه
السکر صار کاسدا من شفتیه از مولانا رباعی 1597
1. السکر صار کاسدا من شفتیه
والبدر تراه ساجدا بین یدیه
ای کان العباد ما اهواه از مولانا رباعی 1598
1. ای کان العباد ما اهواه
ما یذکرنا فکیف ما ینساه
آهوی قمرا سهامه عیناه از مولانا رباعی 1599
1. آهوی قمرا سهامه عیناه
ما شوش عزم خاطری الا هو
ای آنکه به جان این جهانی زنده از مولانا رباعی 1600
1. ای آنکه به جان این جهانی زنده
شرمت بادا چرا چنانی زنده
ای پارسی و تازی تو پوشیده از مولانا رباعی 1601
1. ای پارسی و تازی تو پوشیده
جان دیده قدح شراب نانوشیده
ای بر نمک تو خلق نانی بزده از مولانا رباعی 1602
1. ای بر نمک تو خلق نانی بزده
بر مرکب تو داغ نشانی بزده
ای بیادبانه من ز تو نالیده از مولانا رباعی 1603
1. ای بیادبانه من ز تو نالیده
غیرت بشنیده گوش من مالیده
ای جان تو بر مقصران آشفته از مولانا رباعی 1604
1. ای جان تو بر مقصران آشفته
هم جان تو عذر جان ایشان گفته