گفتم که کجا بود مها خانهٔ تو از مولانا رباعی 1582
1. گفتم که کجا بود مها خانهٔ تو
گفتا که دل خراب مستانهٔ تو
گه در دل ما نشین چو اسرار و مرو از مولانا رباعی 1583
1. گه در دل ما نشین چو اسرار و مرو
گه بر سر ما نشین چو دستار و مرو
ما چارهٔ عالمیم و بیچارهٔ تو از مولانا رباعی 1584
1. ما چارهٔ عالمیم و بیچارهٔ تو
ما ناظر روح و روح نظارهٔ تو
مردی یارا که بوی فقر آید از او از مولانا رباعی 1585
1. مردی یارا که بوی فقر آید از او
دانند فقیران که چها زاید از او
مستم ز دو لعل شکرت ای مهرو از مولانا رباعی 1586
1. مستم ز دو لعل شکرت ای مهرو
پستم ز قد صنوبرت ای مهرو
من بندهٔ تو بندهٔ تو بندهٔ تو از مولانا رباعی 1587
1. من بندهٔ تو بندهٔ تو بندهٔ تو
من بندهٔ آن رحمت خندیدهٔ تو
نی هرکه کند رقص و جهد بالا او از مولانا رباعی 1588
1. نی هرکه کند رقص و جهد بالا او
در فقر بود گزیده و والا او
هان ای تن خاکی سخن از خاک مگو از مولانا رباعی 1589
1. هان ای تن خاکی سخن از خاک مگو
جز قصهٔ آن آینهٔ پاک مگو
هرچند در این هوس بسی باشی تو از مولانا رباعی 1590
1. هرچند در این هوس بسی باشی تو
بیقدر تو همچون مگسی باشی تو
هرچند که قد بیبدل دارد سرو از مولانا رباعی 1591
1. هرچند که قد بیبدل دارد سرو
پیش قد یارم چه محل دارد سرو
آمد بر من خیال جانان ز پگه از مولانا رباعی 1592
1. آمد بر من خیال جانان ز پگه
در کف قدح باده که بستان ز پگه
آن دم که رسی به گوهر ناسفته از مولانا رباعی 1593
1. آن دم که رسی به گوهر ناسفته
سرها به هم آورده و سرها گفته