گفتم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1582
1. گفتم که کجا بود مها خانهٔ تو
گفتا که دل خراب مستانهٔ تو
گه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1583
1. گه در دل ما نشین چو اسرار و مرو
گه بر سر ما نشین چو دستار و مرو
ما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1584
1. ما چارهٔ عالمیم و بیچارهٔ تو
ما ناظر روح و روح نظارهٔ تو
مردی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1585
1. مردی یارا که بوی فقر آید از او
دانند فقیران که چها زاید از او
مستم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1586
1. مستم ز دو لعل شکرت ای مه‌رو
پستم ز قد صنوبرت ای مه‌رو
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1587
1. من بندهٔ تو بندهٔ تو بندهٔ تو
من بندهٔ آن رحمت خندیدهٔ تو
نی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1588
1. نی هرکه کند رقص و جهد بالا او
در فقر بود گزیده و والا او
هان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1589
1. هان ای تن خاکی سخن از خاک مگو
جز قصهٔ آن آینهٔ پاک مگو
هرچند از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1590
1. هرچند در این هوس بسی باشی تو
بیقدر تو همچون مگسی باشی تو
هرچند از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1591
1. هرچند که قد بی‌بدل دارد سرو
پیش قد یارم چه محل دارد سرو
آمد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1592
1. آمد بر من خیال جانان ز پگه
در کف قدح باده که بستان ز پگه
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1593
1. آن دم که رسی به گوهر ناسفته
سرها به هم آورده و سرها گفته