هم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1524
1. هم نور دل منی و هم راحت جان
هم فتنه برانگیزی و هم فتنه نشان
هنگام از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1525
1. هنگام اجل چو جان بپردازد تن
مانند قبای کهنه اندازد تن
یا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1526
1. یا دلبر من باید و یا دل بر من
نی دل بر من باشد و نی دلبر من
یارب از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1527
1. یارب چه دلست این و چه خو دارد این
در جستن او چه جستجو دارد این
یا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1528
1. یا اوحد بالجمال یا جانمسن
از عهد من ای دوست مگر نادمسن
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1529
1. آن رهزن دل که پای‌کوبانم از او
چون آینهٔ خیال خوبانم از او
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1530
1. آن شاه که هست عقل دیوانهٔ او
وز عشق دلم شده است همخانهٔ او
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1531
1. آن شخص که رشک برد بر جامهٔ تو
تا رشک برد بر لب خودکامهٔ تو
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1532
1. آن کس که همیشه دل پر از دردم از او
با سینهٔ ریش و با رخ زردم از او
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1533
1. آن لاله رخی که با رخ زردم از او
وان داروی دردی که همه دردم از او
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1534
1. از جان بشنیده‌ام نوای غم تو
نی خود جانهاست ذره‌های غم تو
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1535
1. از گنج قدم شدیم ویرانهٔ او
ز افسانهٔ او شدیم افسانهٔ او