کس از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1501
1. کس نیست به غیر از او در این جمله جهان
نی زشت و نه نیکو و نه پیدا و نهان
گفتم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1502
1. گفتم که بر حریف غمگین منشین
جز پهلوی خوشدلان شیرین منشین
گفتم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1503
1. گفتم مکن ایروت حسن خوت حسن
من دزد نیم مبند دستم بر سن
گلباغ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1504
1. گلباغ نهانست و درختان پنهان
صد سال نماید او و او خود یکسان
ما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1505
1. ما زیبائیم خویش را زیبا کن
خوبا ما کن ز دیگران خو واکن
ما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1506
1. ما کاهگلان عشق و پهلو به زمین
کرده است زمین را کرمش مرکب و زین
ما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1507
1. ما مرد سنانیم نه از بهر سه نان
ما دست زنانیم نه از دست زنان
مجموع از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1508
1. مجموع جهان عاشق یک پارهٔ من
چاره‌گر و چاره‌ساز بیچارهٔ من
معشوق از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1509
1. معشوق من از همه نهانست بدان
بیرون ز کمان هر گمانست بدان
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1510
1. من بندهٔ مستی که بود دست زنان
دورم ز کسی که او بود مست زنان
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1511
1. من بیرخ تو باده ندانم خوردن
بی‌دست تو من مهره ندانم بردن
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1512
1. من بینم آنرا که نمی‌بینم من
وز قند لبش نبات می‌چینم من