من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1513
1. من کاغذهای مصر و بغداد ای جان
کردم پر ز آه و فریاد ای جان
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1514
1. من عاشق عشق هم عاشق من
تن عاشق جان آمد و جان عاشق تن
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1515
1. من کی خندم تات نبینم خندان
جان بندهٔ آن خندهٔ بیکام و دهان
مردان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1516
1. مردان تو در دایرهٔ کن فیکون
دل نقطهٔ وحدتست و از عرش فزون
نزدیک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1517
1. نزدیک منی مرا مبین چون دوران
تو شهد نگر به صورت زنبوران
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1518
1. هر خانه که بی‌چراغ باشد ای جان
زندان بود آن نه باغ باشد ای جان
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1519
1. هر روز خوش است منزلی بسپردن
چون آب روان و فارغ از افسردن
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1520
1. هر روز نو برآئی ای دلبر جان
سودای نوی درافکنی در سر جان
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1521
1. هر مطرب کو نیست ز دل دفتر خوان
آن مطرب را تو مطرب دفتر خوان
هشدار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1522
1. هشدار که می‌روند هر سو غولان
با دانه و دام در شکار گوران
هم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1523
1. هم خانه از آن اوست و هم جامه و نان
هم جسم از آن اوست همه دیده و جان