آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 140
1. آن قاضی ما چو دیگران قاضی نیست
میلش بسوی اطلس مقراضی نیست
آنکس از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 141
1. آنکس که امید یاری غم داده است
هان تا نخوری که او ترا دم داده است
آنکس از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 142
1. آنکس که بروی خواب او رشک پریست
آمد سحری و بر دل من نگریست
آنکس از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 143
1. آنکس که ترا به چشم ظاهر دیده است
بر سبلت و ریش خویشتن خندیده است
آنکس از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 144
1. آنکس که درون سینه را دل پنداشت
گامی دو سه رفت و جمله حاصل پنداشت
آنکس از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 145
1. آنکس که ز سر عاشقی باخبر است
فاش است میان عاشقان مشتهر است
آنکس از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 146
1. آنکس که سرت برید غمخوار تو اوست
وان کو کلهت نهاد طرار تو اوست
آنکو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 147
1. آنکو ز نهال هوست شبخیزانست
چون مست بهر شاخ در آویزنست
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 148
1. آن نور مبین که در جبین ما هست
وان ض یقین که در دل آگاهست
آواز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 149
1. آواز تو ارمغان نفخ صور است
زان قوت و قوت هر دل رنجور است
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 150
1. از بسکه دل تو دام حیلت افراخت
خود را و ترا ز چشم رحمت انداخت