آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 117
1. آن آتش ساده که ترا خورد و بکاست
آن ساده به از دو صد نگار زیبا است
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 118
1. آن بت که جمال و زینت مجلس ماست
در مجلس ما نیست ندانیم کجاست
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 119
1. آن پیش روی که جان او پیش صف است
داند که تو بحری و جهان همچو کفست
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 120
1. آن تلخ سخنها که چنان دل شکن است
انصاف بده چه لایق آن دهن است
آنجا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 121
1. آنجا که توئی همه غم و جنگ و جفاست
چون غرقهٔ ما شدی همه لطف و وفاست
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 122
1. آن جان که از او دلبر ما شادانست
پیوسته سرش سبز و لبش خندان است
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 123
1. آن جاه و جمالی که جهان‌افروز است
وان صورت پنهان که طرب را روز است
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 124
1. آن چشم فراز از پی تاب شده است
تا ظن نبری که فتنه در خواب شده است
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 125
1. آن چشم که خون گشت غم او را جفت است
زو خواب طمع مدار کوکی خفته است
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 126
1. آن چیست کز او سماعها را شرف است
وان چیست که چون رود محل تلف است
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 127
1. آن چیست که لذتست از او در صورت
وان چیست که بی‌او است مکدر صورت