در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1467
1. در عشق تو شوخ و شنگ باید بودن
مردانه و مرد رنگ باید بودن
دل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1468
1. دل از طلب خوبی بی‌چون گشتن
دریا خواهد شدن ز افزون گشتن
دل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1469
1. دل باغ نهانست و درختان پنهان
صد سان بنماید او و خود او یکسان
دل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1470
1. دل برد ز من دوش به صد عشق و فسون
بشکافت و بدید پر زخون بود درون
دل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1471
1. دل گرسنهٔ عید تو شد چون رمضان
وز عید تو شد شاد و همایون رمضان
دلها از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1472
1. دلها مثل رباب و عشق تو کمان
زامد شد این کمانچه دلها نالان
دوش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1473
1. دوش آنچه برفت در میان تو و من
نتوان بنوشتن و نه بتوان گفتن
دوشست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1474
1. دوشست دیدم یار جدائی جویان
با من به جفا و کین جدا شو گریان
دی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1475
1. دی از تو چنان بدم که گل در بستان
امروز چنانم و چنان‌تر ز چنان
دیدم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1476
1. دیدم رویت بتا تو روپوش مکن
پنهانی ما تو باده‌ها نوش مکن
رفتم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1477
1. رفتم به طبیب و گفتم ای زین‌الدین
این نبض مرا بگیر و قاروره ببین