چون بنده نهای ندای شاهی میزن از مولانا رباعی 1455
1. چون بنده نهای ندای شاهی میزن
تیر نظر آنچنانکه خواهی میزن
چون جوشش خنب عشق دیدم ز تو من از مولانا رباعی 1456
1. چون جوشش خنب عشق دیدم ز تو من
چون می به قوام خود رسیدم ز تو من
حرص و حسد و کینه ز دل بیرون کن از مولانا رباعی 1457
1. حرص و حسد و کینه ز دل بیرون کن
خوی بدو اندیشه تو دیگرگون کن
چون زرد و نزار دید او رو یک من از مولانا رباعی 1458
1. چون زرد و نزار دید او رو یک من
خونابه روان ز چشم چون جو یک من
خود حال دلی بود پریشانتر از این از مولانا رباعی 1459
1. خود حال دلی بود پریشانتر از این
با واقعهٔ بیسر و سامانتر ازین
در بادهکشی تو خویش را ریشه مکن از مولانا رباعی 1460
1. در بادهکشی تو خویش را ریشه مکن
وز باده و از ساده تو اندیشه مکن
در بحر کرم حرص و حسد پیمودن از مولانا رباعی 1461
1. در بحر کرم حرص و حسد پیمودن
وین آب خوشی ز همدگر بربودن
در پوش سلاح وقت جنگ است ای جان از مولانا رباعی 1462
1. در پوش سلاح وقت جنگ است ای جان
اندیشه مکن که وقت تنگ است ای جان
در چشم منست ابروی همچو کمان از مولانا رباعی 1463
1. در چشم منست ابروی همچو کمان
من روح سپر کرده و او تیر زنان
در حضرت توحید پس و پیش مدان از مولانا رباعی 1464
1. در حضرت توحید پس و پیش مدان
از خویش مدان خالی و از خویش مدان
در دیدهٔ ما نگر جمال حق بین از مولانا رباعی 1465
1. در دیدهٔ ما نگر جمال حق بین
کاین عین حقیقت است و انوار یقین
در راه نیاز فرد باید بودن از مولانا رباعی 1466
1. در راه نیاز فرد باید بودن
پیوسته حریص درد باید بودن