چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1455
1. چون بنده نه‌ای ندای شاهی میزن
تیر نظر آنچنانکه خواهی میزن
چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1456
1. چون جوشش خنب عشق دیدم ز تو من
چون می به قوام خود رسیدم ز تو من
حرص از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1457
1. حرص و حسد و کینه ز دل بیرون کن
خوی بدو اندیشه تو دیگرگون کن
چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1458
1. چون زرد و نزار دید او رو یک من
خونابه روان ز چشم چون جو یک من
خود از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1459
1. خود حال دلی بود پریشانتر از این
با واقعهٔ بی‌سر و سامان‌تر ازین
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1460
1. در باده‌کشی تو خویش را ریشه مکن
وز باده و از ساده تو اندیشه مکن
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1461
1. در بحر کرم حرص و حسد پیمودن
وین آب خوشی ز همدگر بربودن
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1462
1. در پوش سلاح وقت جنگ است ای جان
اندیشه مکن که وقت تنگ است ای جان
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1463
1. در چشم منست ابروی همچو کمان
من روح سپر کرده و او تیر زنان
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1464
1. در حضرت توحید پس و پیش مدان
از خویش مدان خالی و از خویش مدان
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1465
1. در دیدهٔ ما نگر جمال حق بین
کاین عین حقیقت است و انوار یقین
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1466
1. در راه نیاز فرد باید بودن
پیوسته حریص درد باید بودن