تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1444
1. تا با خودی دوری ارچه هستی با من
ای بس دوری که از تو باشد تا من
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1445
1. تا روی تو قبله‌ام شد ای جان جهان
نز کعبه خبر دارم و نز قبلهٔ نشان
توبه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1446
1. توبه کردم ز توبه کردن ای جان
نتوان ز قضا کشید گردن ای جان
تو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1447
1. تو شاه دل منی و شاهی می‌کن
نوشت بادا ظلم سپاهی می‌کن
جانم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1448
1. جانم بر آن قوم که جانند ایشان
چون گل به جز از لطف ندانند ایشان
جانهاست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1449
1. جانهاست همه جانوران را جز جان
نانهاست همه نان طلبان را جز نان
جز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1450
1. جز بادهٔ لعل لامکان یاد مکن
آنرا بنگر از این و آن یاد مکن
جز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1451
1. جز جام جلالت اجل نوش مکن
جز نغمهٔ عشق کبریا گوش مکن
چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1452
1. چون شاه جهان نیست کسی در دو جهان
نی زیر و نه بالا و نه پیدا و نهان
چندین از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1453
1. چندین به تو بر مهر و وفا بستهٔ من
ای خوی تو آزردن پیوستهٔ من
چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1454
1. چون آتش می‌شود عذارش به سخن
خون می‌چکد از چشم خمارش به سخن