ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1409
1. ای روی تو باغ و چمن هر دو جهان
از جان تو زنده شد تن هر دو جهان
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1410
1. ای روی تو کعبهٔ دل و قبلهٔ جان
چون شمع ز غم سوختم ای شعلهٔ جان
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1411
1. ای زخم تو خوشتر از دوای دگران
امساک تو بهتر از عطای دگران
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1412
1. ای زخم زننده بر رباب دل من
بشنو تو از ناله جواب دل من
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1413
1. ای سنگ ز سودای لبت آبستان
از سنگ برون کشی تو مکر و دستان
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1414
1. ای شاه تو مات گشته را مات مکن
افتادهٔ توست جز مراعات مکن
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1415
1. ای عادت تو خشم و جفا ورزیدن
وز چشم تو شاید این سخن پرسیدن
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1416
1. ای عادت عشق عین ایمان خوردن
نی غصهٔ نان و غصهٔ جان خوردن
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1417
1. ای عاشق گفتار و تفاصیل سخن
ای گر ز سخنوران قهارهٔ کن
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1418
1. ای عالم دل از تو شده قابل جان
حل کرده صفات ذات تو مشکل جان
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1419
1. ای عشق تو در جان کسی و آن کس من
ای درد تو درمان کسی و آن کس من
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1420
1. ای کرده ز گل دستک من پایک من
بنهاده چراغ عقل من را یک من