یک جرعه ز جام تو تمامست تمام از مولانا رباعی 1374
1. یک جرعه ز جام تو تمامست تمام
جز عشق تو در دلم کدامست کدام
یک چند به کودکی به استاد شدیم از مولانا رباعی 1375
1. یک چند به کودکی به استاد شدیم
یک چند بروی دوستان شاد شدیم
یک دم که ز دیدار تو یک سو افتم از مولانا رباعی 1376
1. یک دم که ز دیدار تو یک سو افتم
از وسوسه اندیشه به صد کو افتم
آشفته همی روی بکوئی ای جان از مولانا رباعی 1377
1. آشفته همی روی بکوئی ای جان
میجوئی از آن گمشده خویش نشان
آمد دل من بهر نشانم گفتن از مولانا رباعی 1378
1. آمد دل من بهر نشانم گفتن
گفتا ز برای او چه دانم گفتن
آمد شب و غمهای تو همچون عسسان از مولانا رباعی 1379
1. آمد شب و غمهای تو همچون عسسان
یابند دلم را بسوی کوی کسان
آن حلوائی که کم رسد زو به دهن از مولانا رباعی 1380
1. آن حلوائی که کم رسد زو به دهن
چون دیگ بجوش آمده از وی دل من
آن صورت غیبی که شندیش دشمن از مولانا رباعی 1381
1. آن صورت غیبی که شندیش دشمن
با خود به قیاس میبریدش دشمن
آن کس که نساخت با لقای یاران از مولانا رباعی 1382
1. آن کس که نساخت با لقای یاران
افتاد به مکر دزد و تهدید عوان
آنکو طمع وفا برد بر شکران از مولانا رباعی 1383
1. آنکو طمع وفا برد بر شکران
بر خویش بزد عیب و نزد بر شکران
آن کیست کز این تیر نشد همچو کمان از مولانا رباعی 1384
1. آن کیست کز این تیر نشد همچو کمان
وز زخم چنین تیر گرفتار چنان
احرام درش گیرد لافرمان کن از مولانا رباعی 1385
1. احرام درش گیرد لافرمان کن
واندر عرفات نیستی جولان کن