من مهر تو بر تارک افلاک نهم از مولانا رباعی 1351
1. من مهر تو بر تارک افلاک نهم
دست ستمت بر دل غمناک نهم
من نای توام از لب تو مینوشم از مولانا رباعی 1352
1. من نای توام از لب تو مینوشم
تا نخروشی هر آینه نخروشم
من نیز چو تو عاقل و هشیار بدم از مولانا رباعی 1353
1. من نیز چو تو عاقل و هشیار بدم
بر جملهٔ عاشقان به انکار بدم
من همچو کسی نشسته بر اسب خام از مولانا رباعی 1354
1. من همچو کسی نشسته بر اسب خام
در وادی هولناک بگسسته لگام
من یک جانم که صد هزار است تنم از مولانا رباعی 1355
1. من یک جانم که صد هزار است تنم
چه جان و چه تن که هر دو هم خویشتنم
مهتاب بلند گشت و ما پست شدیم از مولانا رباعی 1356
1. مهتاب بلند گشت و ما پست شدیم
معشوق به هوش آمد و ما مست شدیم
میپنداری که از غمانت رستم از مولانا رباعی 1357
1. میپنداری که از غمانت رستم
یا بیتو صبور گشتم و بنشستم
میپنداری که من به فرمان خودم از مولانا رباعی 1358
1. میپنداری که من به فرمان خودم
یا یک نفس و نیم نفس آن خودم
میگوید دف که هان بزن بر رویم از مولانا رباعی 1359
1. میگوید دف که هان بزن بر رویم
چندانکه زنی حدیث دیگر گویم
ناساز از آنیم که سازی داریم از مولانا رباعی 1360
1. ناساز از آنیم که سازی داریم
بد خوی از آنیم که نازی داریم
نی از پی کسب سوی بازار شویم از مولانا رباعی 1361
1. نی از پی کسب سوی بازار شویم
نی چون دهقان خوشهٔ گندم درویم
نی دست که در مصاف خونریز کنم از مولانا رباعی 1362
1. نی دست که در مصاف خونریز کنم
نی پای که در صبر قدم تیز کنم