من بحر تمامم و یکی قطره نیم از مولانا رباعی 1328
1. من بحر تمامم و یکی قطره نیم
احول نیم و چو احولان غره نیم
من بر سر کویت آستین گردانم از مولانا رباعی 1329
1. من بر سر کویت آستین گردانم
تو پنداری که من ترا میخوانم
من بندهٔ قرآنم اگر جان دارم از مولانا رباعی 1330
1. من بندهٔ قرآنم اگر جان دارم
من خاک در محمد مختارم
من پیر شدم پیر نه ز ایام شدم از مولانا رباعی 1331
1. من پیر شدم پیر نه ز ایام شدم
از نازش معشوقه خودکام شدم
من چشم ترا بسته به کین میبینم از مولانا رباعی 1332
1. من چشم ترا بسته به کین میبینم
اکنون چه کنم که همچنین میبینم
من خاک ترا به چرخ اعظم ندهم از مولانا رباعی 1333
1. من خاک ترا به چرخ اعظم ندهم
یک ذره غمت بهر دو عالم ندهم
من درد ترا ز دست آسان ندهم از مولانا رباعی 1334
1. من درد ترا ز دست آسان ندهم
دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم
من دوش فراق را جفا میگفتم از مولانا رباعی 1335
1. من دوش فراق را جفا میگفتم
با دهر فراق پیش میآشفتم
من زخم ترا به هیچ مرهم ندهم از مولانا رباعی 1336
1. من زخم ترا به هیچ مرهم ندهم
یکی موی ترا بهر دو عالم ندهم
من سر بنهم در رهت ای کان کرم از مولانا رباعی 1337
1. من سر بنهم در رهت ای کان کرم
کامروز از تو ای صنم مست ترم
من سیر نیم سیر نیم سیر نیم از مولانا رباعی 1338
1. من سیر نیم سیر نیم سیر نیم
زیرا که به اقبال تو ادبیر نیم
من سیر نیم ولی ز سیران سیرم از مولانا رباعی 1339
1. من سیر نیم ولی ز سیران سیرم
بر خاک درت ز آب حیوان سیرم