ما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1305
1. ما بادهٔ ز خون دل خود می‌نوشیم
در خم تن خویش چو می می‌جوشیم
ما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1306
1. ما باده ز یار دلفروز آوردیم
ما آتش عشق سینه‌سوز آوردیم
ما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1307
1. ما برزگران این کهن دشت نویم
در کشتهٔ شادی همه غم میدرویم
ما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1308
1. ما جان لطیفیم و نظر در نائیم
در جای نمائیم ولی بیجائیم
ما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1309
1. ما خاک ترا به آب زمزم ندهیم
شادی نستانیم و از این غم ندهیم
ما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1310
1. ما خواجهٔ ده نه‌ایم ما قلاشیم
ما صدر سرانه‌ایم ما اوباشیم
ما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1311
1. ما را بس و ما را بس و ما بس کردیم
ما پشت بروی یار ناکس کردیم
ما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1312
1. ما رخت وجود بر عدم بربندیم
بر هستی نیست مزور خندیم
ما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1313
1. ما عاشق خود را به عدو بسپاریم
هم منبل و هم خونی و هم عیاریم
ما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1314
1. ما کار و دکان و پیشه را سوخته‌ایم
شعر و غزل و دو بیتی آموخته‌ایم
ما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1315
1. ما مذهب چشم شوخ مستش داریم
کیش سر زلف بت‌پرستش داریم
مانند از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1316
1. مانند قلم سپید کار سیهم
گر همچو قلم سرم بری سر ننهم