قومیکه چو آفتاب دارند قدوم از مولانا رباعی 1271
1. قومیکه چو آفتاب دارند قدوم
در صدق چو آهنند و در لطف چو موم
گاه از غم دلبران بر آتش باشم از مولانا رباعی 1272
1. گاه از غم دلبران بر آتش باشم
گاه از پی دوستان مشوش باشم
گاهی ز هوس دست زنان میباشم از مولانا رباعی 1273
1. گاهی ز هوس دست زنان میباشم
گاه از دوری دست گزان میباشم
گر باده نهان کنیم بو را چه کنیم از مولانا رباعی 1274
1. گر باده نهان کنیم بو را چه کنیم
وین حال خمار و رنگ و رو را چه کنیم
گر چرخ پر از ناله کنم معذورم از مولانا رباعی 1275
1. گر چرخ پر از ناله کنم معذورم
ور دشت پر از ژاله کنم معذورم
گر چرخ زنم گرد تو خورشید زنم از مولانا رباعی 1276
1. گر چرخ زنم گرد تو خورشید زنم
ور طبل زنم نوبت جاوید زنم
گر جنگ کند به جای چنگش گیرم از مولانا رباعی 1277
1. گر جنگ کند به جای چنگش گیرم
ور خوار کنم بنام و ننگش گیرم
گر خوب کنی روی مرا خوب توام از مولانا رباعی 1278
1. گر خوب کنی روی مرا خوب توام
ور چنگ کنی چو چوب هم چوب توام
گردان به هوای یار چون گردونیم از مولانا رباعی 1279
1. گردان به هوای یار چون گردونیم
ایزد داند در این هوا ما چونیم
گر دریائی ماهی دریای توام از مولانا رباعی 1280
1. گر دریائی ماهی دریای توام
ور صحرائی آهوی صحرای توام
گر دل دهم و از سر جان برخیزم از مولانا رباعی 1281
1. گر دل دهم و از سر جان برخیزم
جان بازم و از هر دو جهان برخیزم