دل داد مرا که دلستان را بزدم از مولانا رباعی 1236
1. دل داد مرا که دلستان را بزدم
آن را که نواختم همان را بزدم
دیوانهام نیم ولیک همی خوانندم از مولانا رباعی 1237
1. دیوانهام نیم ولیک همی خوانندم
بیگانهام ولیک میرانندم
ذات تو ز عیبها جدا دانستم از مولانا رباعی 1238
1. ذات تو ز عیبها جدا دانستم
موصوف به مغز کبریا دانستم
رازیکه بگفتی ای بت بدخویم از مولانا رباعی 1239
1. رازیکه بگفتی ای بت بدخویم
واگو که من از لطف تو آن میجویم
رفتی و ز رفتن تو من خون گریم از مولانا رباعی 1240
1. رفتی و ز رفتن تو من خون گریم
وز غصهٔ افزون تو افزون گریم
روزت بستودم و نمیدانستم از مولانا رباعی 1241
1. روزت بستودم و نمیدانستم
شب با تو غنودم و نمیدانستم
روزی به خرابات تو می میخوردم از مولانا رباعی 1242
1. روزی به خرابات تو می میخوردم
وین خرقهٔ آب و گل بدر میکردم
رویت بینم بدر من آن را دانم از مولانا رباعی 1243
1. رویت بینم بدر من آن را دانم
وانجا که توئی صدر من آن را دانم
زان دم که ترا به عشق بشناختهام از مولانا رباعی 1244
1. زان دم که ترا به عشق بشناختهام
بس نرد نهان که با تو من باختهام
ز اول که حدیث عاشقی بشنودم از مولانا رباعی 1245
1. ز اول که حدیث عاشقی بشنودم
جان و دل و دیده در رهش فرسودم
زاهد بودی ترانه گویت کردم از مولانا رباعی 1246
1. زاهد بودی ترانه گویت کردم
خاموش بدی فسانه گویت کردم
زنبور نیم که من بدودی بروم از مولانا رباعی 1247
1. زنبور نیم که من بدودی بروم
یا همچو پری به بوی عودی بروم