خود از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1213
1. خود راز چنین لطف چه مانع باشیم
چون صنع حقیم پیش صانع باشیم
خیزید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1214
1. خیزید که تا بر شب مهتاب زنیم
بر باغ گل و نرگس بیخواب زنیم
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1215
1. در آتش خویش چون دمی جوش کنم
خواهم که دمی ترا فراموش کنم
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1216
1. در باغ شدم صبوح و گل می‌چیدم
وز دیدن باغبان همی ترسیدم
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1217
1. در بحر خیال غرقهٔ گردابم
نی بلکه به بحر می‌کشد سیلابم
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1218
1. در چنگ توام بتا در آن چنگ خوشم
گر جنگ کنی بکن در آن جنگ خوشم
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1219
1. در دور سپهر و مهر ساقی مائیم
سرمست مدام اشتیاقی مائیم
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1220
1. در چشمهٔ دل مهی بدیدیم به چشم
ز آن چشمه بسی آب کشیدیم به چشم
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1221
1. در عالم گل گنج نهانی مائیم
دارندهٔ ملک جاودانی مائیم
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1222
1. در عشق تو گر دل بدهم جان ببرم
هرچه بدهم هزار چندان ببرم
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1223
1. در عشق تو معرفت خطا دانستیم
چه عشق و چه معرفت کرا دانستیم