تا جان دارم بندهٔ مرجان توام از مولانا رباعی 1190
1. تا جان دارم بندهٔ مرجان توام
دل جمع از آن زلف پریشان توام
تا چند بهر زه چون غباری گردم از مولانا رباعی 1191
1. تا چند بهر زه چون غباری گردم
گه بر سر که گه سوی غاری گردم
تا چند چو دف دست ستمهات خورم از مولانا رباعی 1192
1. تا چند چو دف دست ستمهات خورم
یا همچو رباب زخم غمهات خورم
تا خواستهام از تو ترا خواستهام از مولانا رباعی 1193
1. تا خواستهام از تو ترا خواستهام
از عشق آراستهام
تا روی تو دیدم از جهان سیر شدم از مولانا رباعی 1194
1. تا روی تو دیدم از جهان سیر شدم
روباه بدم ز فر تو شیر شدم
تا زلف ترا به جان و دل بنده شدیم از مولانا رباعی 1195
1. تا زلف ترا به جان و دل بنده شدیم
چون زلف بس جمع و پراکنده شدیم
تا شمع تو افروخت پروانه شدم از مولانا رباعی 1196
1. تا شمع تو افروخت پروانه شدم
با صبر ز دیدن تو بیگانه شدم
تا ظن نبری که از تو بگریختهام از مولانا رباعی 1197
1. تا ظن نبری که از تو بگریختهام
یا با دگری جز تو درآمیختهام
تا ظن نبری که از غمانت رستم از مولانا رباعی 1198
1. تا ظن نبری که از غمانت رستم
یا بیتو صبور گشتم و بنشستم
تا ظن نبری که من دوئی میبینم از مولانا رباعی 1199
1. تا ظن نبری که من دوئی میبینم
هر لحظه فتوحی بنوی میبینم
تا ظن نبری که من کمت میبینم از مولانا رباعی 1200
1. تا ظن نبری که من کمت میبینم
بیزحمت دیده هر دمت میبینم