آنان که مرا ز مستمندان از مشتاق اصفهانی رباعی 97
1. آنان که مرا ز مستمندان دانند
درمان غمم ولی نه چندان دانند
1. آنان که مرا ز مستمندان دانند
درمان غمم ولی نه چندان دانند
1. آنم که بود محال در دیر وجود
وز جام و سبو دمی توانم آسود
1. گفتم ز تو دایمم نه غم خواهد بود
لطفت نه بغیر دمبدم خواهد بود
1. در عشق بلب خموش میباید بود
در عالم دل بجوش میباید بود
1. هر دم ز بتی بداغ میباید بود
سرمست ز یک ایاغ میباید بود
1. مرغان چو دل از سیر چمن شاد کنید
آنگاه نوای عیش بنیاد کنید
1. یاران چو دل از صحبت هم شاد کنید
جمع آئید و نشاط بنیاد کنید
1. داغ غمت از افسر ادهم خوشتر
نقش قدمت ز خاتم جم خوشتر
1. چندانکه بود نشاط از غم خوشتر
چندانکه بود سوز ز ماتم خوشتر
1. جام صهبا ز ساغر جم خوشتر
آب انگور ز آب زمزم خوشتر
1. غمگین تور است از طرب غم خوشتر
بر ماتمیت ز سوز ماتم خوشتر
1. درویشیم از خدمت سلطان خوشتر
ترک سرم از منت و سامان خوشتر