رباعیات در دیوان اشعار مشتاق اصفهانی

1 فیضی بمن از چشمه نوشی نرسد کامم ز لب شکرفروشی نرسد

2 میگریم و گریه‌ام ندارد اثری مینالم و ناله‌ام بگوشی نرسد

1 ای شمع که سوز جسم کاه من و تو بر آتش دل بود گواه من و تو

2 خاموش که از شعله آه من و تو روشن نشود روز سیاه من و تو

1 ای سرو تو از سرو روان موزون‌تر لعلت ز شراب ارغوان گلگون‌تر

2 تو فتنه عالم و ترا پیرو جوان مفتون و من از پیر و جوان مفتون‌تر

1 از جام وصال غیر و مستی تا کی وز هجر من و محنت هستی تا کی

2 ای بخت زبون اینهمه کوتاهی چند ای طالع دون اینهمه پستی تا کی

1 عمرم همه در کشیدن جور گذشت ایام حیات من باین طور گذشت

2 رفتم که کنم بساغر از شیشه شراب پیمانه عمر پر شد و دور گذشت

1 ای روی تو در حدیقه جان گل سرخ وز عکس تو دیده را بدامان گل سرخ

2 روی من و تو بهم خزانست و بهار یا این گل زرد باشد و آن گل سرخ

1 آن یافته کام دل ز عشق جانسوز کز طالع فرخنده و بخت فیروز

2 روزی با مهر طلعتی برده بشب با ماه وشی شبی رسانیده بروز

1 آنم که بدشت و کوه تا گردد باد باشم من از آن پریوش حور نژاد

2 سرگشته بدشت چون ز لیلی مجنون آواره بکوه چون ز شیرین فرهاد

1 در وادی عشق دوش نالان جرسی میگفت مرا که چیست فریاد بسی

2 خامش که درین دشت بفریاد کسی هرگز نرسیده است فریاد رسی

1 ای موی تو در برون دل‌ها همه چنگ وی روی تو در فریب جان‌ها همه رنگ

2 ظلیست ز موی تو چه هندو چه حبش عکسیست ز روی تو چه روم و چه فرنگ