رباعیات در دیوان اشعار مشتاق اصفهانی

1 اکنون که بود نشاط دل حاصل ما آراسته ز اسباب طرب محفل ما

2 داریم بکف ز خاک یاران ساغر پیمانه کند تا که ز مشت گل ما

1 باشد ز سرشگ لاله‌گون دل من چون شیشه می جوش درون دل من

2 دور از تو شرابی و کبابی که مراست لخت جگر منست و خون دل من

1 دردشت محبت که گلشن محزونست ز آواز درائی جگرم پر خونست

2 بانگ جرس این اثر ندارد گویا این ناله زار ناله مجنونست

1 امروز نه خدمت بتان دین منست این راه و روش مذهب دیرین منست

2 من عاشق و عشق و رندی و باده‌کشی دین من و کیش من و آئین منست

1 شوخی که رهم در طلبش گمگشته بیگانه ز من ز طعن مردم گشته

2 فریاد که بیشتر ستم میکندش آنرا که سزاوار ترحم گشته

1 بر خصم ظفر همیشه در روز مصاف یابم ز دل روشن و از سینه صاف

2 آنم که نیامدست و ناید هرگز تیرم ز کمان برون و تیغم ز غلاف

1 وصل تو نصیبم ای دل افروز مباد وز باد زپی هجر غم اندوز مباد

2 گفتی برت آیم بشب و روز روم امید که باد آن شب و آن روز مباد

1 ای گشته جماد و باز مردم گشته صد مرتبه پیدا شده و گم گشته

2 امروز این تن که پروریش از گندم فرداست که خاک و خاک گندم گشته

1 عشق آمد و کاشانه جان و تن سوخت از آتش او خانه مرد و زن سوخت

2 ابری برخواست ناگه و برقی جست صدخانه بسیل رفت و صد خرمن سوخت

1 دل برده ز من تازه نهالی که مپرس آهو نگه خوش خط و خالی که مپرس

2 چشمی دارم براه چون حلقه دام از حسرت رم کرده غزالی که مپرس