رباعیات در دیوان اشعار مشتاق اصفهانی

1 فاش از کفم ار کشیده دامن بودی چون روح مرا نهفته در تن بودی

2 من در طلب تو وز تو غافل یعنی من با تو نبودم و تو با من بودی

1 چون دل نهد از بیم هلاک من و تو بر الفت تن روان پاک من و تو

2 فرداست که قالب دگر ساخته‌اند از آتش و آب و باد و خاک من و تو

1 نه تاج و نه تخت و نه نگین خواهد ماند نه سلطنت روی زمین خواهد ماند

2 ساقی تو ز لطف شیشه و ساغر را خالی کن و پرکن که همین خواهد ماند

1 دشمن که برغم بخت وارون منست یار تو و یار دل محزون منست

2 می در قدحش ز شک گلگون منست می نیست که با تو میخورد خون منست

1 صبح است ز باده می‌پرستان در رقص رندان ز می طرب غزلخوان در رقص

2 جانان ز فروغ روی جانان در رقص ذرات ز آفتاب تابان در رقص

1 زآنچه از ستمت بجان بیتاب گذشت از چاره مرا کار بهر باب گذشت

2 رفت آنکه رسیده بود سیلم بکمر اکنون چکنم که از سرم آب گذشت

1 گویم نه بهرحال که هستی خوش باش گر زاهد و گر صنم پرستی خوش باش

2 زین میکده تا هست ترا مینائی در دستی و ساغری بدستی خوش باش

1 در بر معشوق و در قدح می چه خوش است در گوشه بزم ناله نی چه خوش است

2 سرمست شدن بپای یار افتادن پس گریه های‌های هی‌هی چه خوشست

1 منصور تنش بدار گردید چو جفت با مثقب آب دیده این گوهر سفت

2 زین بیش بود سزاش در مذهب عشق هرکس گوید آنچه نمی‌باید گفت

1 مینای تهی حریف خامی بوده است پیمانه پر رند تمامی بوده است

2 جامی که نهاده‌ایم ما لب بلبش می‌خاره لب بر لب جامی بودهاست