رباعیات در دیوان اشعار مشتاق اصفهانی

1 پیوسته ذلیل آشنا و خویشم بیوفر نموده چرخ بیش از پیشم

2 در دیده هیچ‌کس نیایم آخر نه عیب غنی نه هنر درویشم

1 از ناله مرغ بی‌پروبال دلم احوال من آشفته چو احوال دلم

2 نالد دل من چنانکه غیر از دل تو سوزد دل هر که هست بر حال دلم

1 نه ساکن باغ و نه مقیم چمنم جغدم که خرابه‌ایست دایم وطنم

2 هرگز بسرم کس نکند آمد و رفت بیکس‌تر ازین کسی مبادا که منم

1 من شیوه آن بهانه جو می‌دانم بی‌مهر و وفاست خوی او می‌دانم

2 گفتی یابی به صبر وصلم هیهات من طالع خویش را نکو می‌دانم

1 ناگاه طلسم جسم را میشکنم این لوح تهی زاسم را میشکنم

2 جاوید بقید تن نخواهم ماندن من عاقبت این طلسم را میشکنم

1 کو مرغ باین بی‌پروبالی که منم کس نیست باین شکسته حالی که منم

2 ای گل بودت بلبل نالان بسیار اما نه باین ضعیف نالی که منم

1 زاهد توئی و فضائل کسب علوم در پرده دلت طالب این دنیی شوم

2 هشدار که این دو جمع با هم نشوند یا زنگی زنگ باش یا رومی روم

1 با فقر ز دنیا نه عبث ساخته‌ایم وز کشور دولتش برون تاخته‌ایم

2 کین سنگ غلط کرده ز گوهر در خاک برداشته‌ایم و باز انداخته‌ایم

1 پیدا چو گهر ز قطره آب شدیم وانگاه نهان چون در نایاب شدیم

2 بودیم بخواب در شبستان عدم بیدار شدیم و باز در خواب شدیم

1 اکنون نه ز نخل عشق برخورداریم وز دیده برنگ شمع آتش باریم

2 در کوره غم بسان آتش‌کاران ما سوخته و برشته این کاریم