رباعیات در دیوان اشعار مشتاق اصفهانی

1 زاهد که بخون خوردن خلقست مدام باکش نبود نه از هلال و نه حرام

2 این طرفه که باشد او مسلمان تمام ما سوختنی کشتنی از یک دو سه جام

1 من عهد و وفات سست می‌دانستم در راه جفات چست می‌دانستم

2 از تیغ فراق اینکه آخر خونم می‌ریختی از نخست می‌دانستم

1 پیمان تو کی درست می‌دانستم عهد تو همیشه سست می‌دانستم

2 من سستی عهد تو مپندار کنون دانستم کز نخست می‌دانستم

1 دیریست جدا ز عالم لاهوتم زندانی این کالبد ناسوتم

2 این پیکر خشک تخته‌بندم کرده است ایمرگ بیا که زنده در تابوتم

1 یک چند منت دوست گمان میکردم وز شوق فدایت دل و جان میکردم

2 از تیغ جفا عاقبتم کشتی و کاش زآغاز ترا من امتحان میکردم

1 کی دور ز آستانه‌ات می‌گردم گر تیر زنی نشانه‌ات می‌گردم

2 هر شام چو پروانه شمع فانوس تا صبح به گرد خانه‌ات می‌گردم

1 عمریست که مهر دلفروزی دارم در دل‌سوزی و طرفه‌سوزی دارم

2 از خال سیاهی و خط مشکینی تاریک شبی و طرفه‌روزی دارم

1 از غم دل بی‌صبر و سکونی دارم آزرده‌تر از برون درونی دارم

2 هرکس که خورد زخم نهان نگهی داند چه دل غرقه بخونی دارم

1 پیوسته تن خاک‌نشینی دارم در کوی غمت گل زمینی دارم

2 امید اثر ز ناله‌ام هست که باز مینالم و ناله حزینی دارم

1 هر ناله که از غمت بلب می‌آرم زو آتش را بتاب و تب می‌آرم

2 از روز جزا بمجرمان صعب‌تر است روزی که من از غمت بشب می‌آرم