رباعیات در دیوان اشعار مشتاق اصفهانی

1 یکروز بوصل کامرانی کردن بهتر ز حیات جاودانی کردن

2 حقا که برابر است با عمر ابد یکدم بمراد زندگانی کردن

1 ای نور تو شمع بزم مردم گشته در نور تو ذرات جهان گمگشته

2 این پرتو حسن تست کز پرده برون افتاده و مهر و ماه و انجم گشته

1 بود از لیلی بسکه جگر خون مجنون چون لیلی و هم لیلی ازو چون مجنون

2 تا صبح قیامت رسد از تربتشان لیلی لیلی بگوش مجنون مجنون

1 از سیلی غم چند کنی چهره بنفش وز سختی راه نالی و تنگی کفش

2 راضی بقضا باش که با حکم خدا باشد جدلت ستیزه مشت و درفش

1 از عشق بتی شور چو قلزم میکن میکن شور و نهان ز مردم میکن

2 ظاهر بحرم میرو و میگردان راه از کعبه به بتخانه و پی گم میکن

1 پیوسته ذلیل آشنا و خویشم بیوفر نموده چرخ بیش از پیشم

2 در دیده هیچ‌کس نیایم آخر نه عیب غنی نه هنر درویشم

1 زین باغ که خار او زگل افزونست در ساغر لاله‌اش می گلگونست

2 گل از بلبل که قسمت ما خار است صهبا از گل که روزی ما خونست

1 مخور نگشته از می ناب چه حظ نادیده شب سیه ز مهتاب چه حظ

2 هجران نکشیده را چه لذت ز وصال آنرا که عطش نباشد از آب چه حظ

1 این سرکشی ای سرو سهی بالا چیست زینگونه تغافلت بگو با ما چیست

2 هرچند که نزا لازم دلبریست مردیم آخر این همه استغنا چیست

1 غم نیست که خلق بت‌پرستم دانند یا کافر و میخواره و مستم دانند

2 با کی نبود از آن و این هیچ مرا ای وای اگر چنانچه هستم دانند