پیدا چو گهر ز قطره از مشتاق اصفهانی رباعی 169
1. پیدا چو گهر ز قطره آب شدیم
وانگاه نهان چون در نایاب شدیم
اکنون نه ز نخل عشق از مشتاق اصفهانی رباعی 170
1. اکنون نه ز نخل عشق برخورداریم
وز دیده برنگ شمع آتش باریم
هر شب ز غم تو سیمتن از مشتاق اصفهانی رباعی 171
1. هر شب ز غم تو سیمتن می‌گریم
تنها به میان انجمن می‌گریم
از جور سپهر واژگون از مشتاق اصفهانی رباعی 172
1. از جور سپهر واژگون می‌گریم
هردم ز دم دگر فزون می‌گریم
در وحدت آن جان جهان از مشتاق اصفهانی رباعی 173
1. در وحدت آن جان جهان هست سخن
هرچند که دارد از شمار افزون تن
تن مایل درد و روح مایلتر از مشتاق اصفهانی رباعی 174
1. تن مایل درد و روح مایلتر از آن
جان بیدل و دل ز هجر بیدل‌تر از آن
درد تو بود نهفته در از مشتاق اصفهانی رباعی 175
1. درد تو بود نهفته در جان کردن
در پنبه نهان آتش سوزان کردن
یکروز بوصل کامرانی از مشتاق اصفهانی رباعی 176
1. یکروز بوصل کامرانی کردن
بهتر ز حیات جاودانی کردن
نه دم ز بلندی و نه از از مشتاق اصفهانی رباعی 177
1. نه دم ز بلندی و نه از پستی زن
نه حرف ز نیستی نه از هستی زن
از عشق بتی شور چو قلزم از مشتاق اصفهانی رباعی 178
1. از عشق بتی شور چو قلزم میکن
میکن شور و نهان ز مردم میکن
روشن کند اشک لاله‌گون از مشتاق اصفهانی رباعی 179
1. روشن کند اشک لاله‌گون دل من
سوز غم ز اندازه برون دل من
باشد ز سرشگ لاله‌گون از مشتاق اصفهانی رباعی 180
1. باشد ز سرشگ لاله‌گون دل من
چون شیشه می جوش درون دل من