رباعیات در دیوان اشعار مشتاق اصفهانی

1 تنها نه زمین ز صید گاهت گلرنگ از خون دل منست چون عرصه جنگ

2 صد مرغ دل از تیغ جفایت بر خاک افتاده بسان طایر خورده خدنگ

1 تا چند رقیب در برش گیری تنگ خواهیم یکی زین دو ز گردون دورنگ

2 یا سنگ آید بشیشه هستی ما یا شیشه هستی تو اید بر سنگ

1 از نام تو کعبه را چسان نبود ننگ در کعبه تو و دل بکلیسای فرنگ

2 بیرون و درون تو بود چندان رنگ یا رومی روم باش یا زنگی زنگ

1 در راه بتان که صلحشان باشد جنگ تا چند خروشم چو جرس از دل تنگ

2 لب بندم ازین بس که بسی سختتر است سنگ دل این سنگدلان از دل سنگ

1 در کوی غمت که فتنه بارد صد رنگ تنها نه تر است دامن ناله بچنگ

2 در هر بن خار هست و در هر سر سنگ نالان چو جرس تنگدلی از دل تنگ

1 هستیست گلی کزوست ما را دل‌تنگ ما دامن او چو خار داریم به چنگ

2 باد ار بردش بهرچه افسوس خوریم زین گل که نبود ازو نه آب و نه رنگ

1 با ما ز در صلح درآ تا کی جنگ ورنه ز جفایت چو جرس از دل تنگ

2 نالیم بناله‌ای که خون از اثرش جوشد ز دل سخت تو چون چشمه ز سنگ

1 ای موی تو در برون دل‌ها همه چنگ وی روی تو در فریب جان‌ها همه رنگ

2 ظلیست ز موی تو چه هندو چه حبش عکسیست ز روی تو چه روم و چه فرنگ

1 از حرف وصال تو بمن گردد حال آری بفراق دیدگان حرف وصال

2 با مخمور است قصه باده صاف با تشنه جگر حکایت آب زلال

1 رندی به بغل صراحی و در کف جام با واعظ شهر گفت کای شیخ انام

2 چون هر دو بود زآب عنبر و سرکه و می آن بهر چه شد حلال و این گشت حرام