پیدا چو گهر ز قطره آب شدیم از مشتاق رباعی 169
1. پیدا چو گهر ز قطره آب شدیم
وانگاه نهان چون در نایاب شدیم
اکنون نه ز نخل عشق برخورداریم از مشتاق رباعی 170
1. اکنون نه ز نخل عشق برخورداریم
وز دیده برنگ شمع آتش باریم
هر شب ز غم تو سیمتن می‌گریم از مشتاق رباعی 171
1. هر شب ز غم تو سیمتن می‌گریم
تنها به میان انجمن می‌گریم
از جور سپهر واژگون می‌گریم از مشتاق رباعی 172
1. از جور سپهر واژگون می‌گریم
هردم ز دم دگر فزون می‌گریم
در وحدت آن جان جهان هست سخن از مشتاق رباعی 173
1. در وحدت آن جان جهان هست سخن
هرچند که دارد از شمار افزون تن
تن مایل درد و روح مایلتر از آن از مشتاق رباعی 174
1. تن مایل درد و روح مایلتر از آن
جان بیدل و دل ز هجر بیدل‌تر از آن
درد تو بود نهفته در جان کردن از مشتاق رباعی 175
1. درد تو بود نهفته در جان کردن
در پنبه نهان آتش سوزان کردن
یکروز بوصل کامرانی کردن از مشتاق رباعی 176
1. یکروز بوصل کامرانی کردن
بهتر ز حیات جاودانی کردن
نه دم ز بلندی و نه از پستی زن از مشتاق رباعی 177
1. نه دم ز بلندی و نه از پستی زن
نه حرف ز نیستی نه از هستی زن
از عشق بتی شور چو قلزم میکن از مشتاق رباعی 178
1. از عشق بتی شور چو قلزم میکن
میکن شور و نهان ز مردم میکن
روشن کند اشک لاله‌گون دل من از مشتاق رباعی 179
1. روشن کند اشک لاله‌گون دل من
سوز غم ز اندازه برون دل من
باشد ز سرشگ لاله‌گون دل من از مشتاق رباعی 180
1. باشد ز سرشگ لاله‌گون دل من
چون شیشه می جوش درون دل من