در کوی غمت که فتنه بارد صد رنگ از مشتاق رباعی 145
1. در کوی غمت که فتنه بارد صد رنگ
تنها نه تر است دامن ناله بچنگ
هستیست گلی کزوست ما را دل‌تنگ از مشتاق رباعی 146
1. هستیست گلی کزوست ما را دل‌تنگ
ما دامن او چو خار داریم به چنگ
با ما ز در صلح درآ تا کی جنگ از مشتاق رباعی 147
1. با ما ز در صلح درآ تا کی جنگ
ورنه ز جفایت چو جرس از دل تنگ
ای موی تو در برون دل‌ها همه چنگ از مشتاق رباعی 148
1. ای موی تو در برون دل‌ها همه چنگ
وی روی تو در فریب جان‌ها همه رنگ
از حرف وصال تو بمن گردد حال از مشتاق رباعی 149
1. از حرف وصال تو بمن گردد حال
آری بفراق دیدگان حرف وصال
رندی به بغل صراحی و در کف جام از مشتاق رباعی 150
1. رندی به بغل صراحی و در کف جام
با واعظ شهر گفت کای شیخ انام
زاهد که بخون خوردن خلقست مدام از مشتاق رباعی 151
1. زاهد که بخون خوردن خلقست مدام
باکش نبود نه از هلال و نه حرام
من عهد و وفات سست می‌دانستم از مشتاق رباعی 152
1. من عهد و وفات سست می‌دانستم
در راه جفات چست می‌دانستم
پیمان تو کی درست می‌دانستم از مشتاق رباعی 153
1. پیمان تو کی درست می‌دانستم
عهد تو همیشه سست می‌دانستم
دیریست جدا ز عالم لاهوتم از مشتاق رباعی 154
1. دیریست جدا ز عالم لاهوتم
زندانی این کالبد ناسوتم
یک چند منت دوست گمان میکردم از مشتاق رباعی 155
1. یک چند منت دوست گمان میکردم
وز شوق فدایت دل و جان میکردم
کی دور ز آستانه‌ات می‌گردم از مشتاق رباعی 156
1. کی دور ز آستانه‌ات می‌گردم
گر تیر زنی نشانه‌ات می‌گردم