در کوی غمت که فتنه از مشتاق اصفهانی رباعی 145
1. در کوی غمت که فتنه بارد صد رنگ
تنها نه تر است دامن ناله بچنگ
هستیست گلی کزوست از مشتاق اصفهانی رباعی 146
1. هستیست گلی کزوست ما را دل‌تنگ
ما دامن او چو خار داریم به چنگ
با ما ز در صلح درآ تا از مشتاق اصفهانی رباعی 147
1. با ما ز در صلح درآ تا کی جنگ
ورنه ز جفایت چو جرس از دل تنگ
ای موی تو در برون دل‌ها از مشتاق اصفهانی رباعی 148
1. ای موی تو در برون دل‌ها همه چنگ
وی روی تو در فریب جان‌ها همه رنگ
از حرف وصال تو بمن از مشتاق اصفهانی رباعی 149
1. از حرف وصال تو بمن گردد حال
آری بفراق دیدگان حرف وصال
رندی به بغل صراحی از مشتاق اصفهانی رباعی 150
1. رندی به بغل صراحی و در کف جام
با واعظ شهر گفت کای شیخ انام
زاهد که بخون خوردن از مشتاق اصفهانی رباعی 151
1. زاهد که بخون خوردن خلقست مدام
باکش نبود نه از هلال و نه حرام
من عهد و وفات سست می‌دانستم از مشتاق اصفهانی رباعی 152
1. من عهد و وفات سست می‌دانستم
در راه جفات چست می‌دانستم
پیمان تو کی درست می‌دانستم از مشتاق اصفهانی رباعی 153
1. پیمان تو کی درست می‌دانستم
عهد تو همیشه سست می‌دانستم
دیریست جدا ز عالم از مشتاق اصفهانی رباعی 154
1. دیریست جدا ز عالم لاهوتم
زندانی این کالبد ناسوتم
یک چند منت دوست گمان از مشتاق اصفهانی رباعی 155
1. یک چند منت دوست گمان میکردم
وز شوق فدایت دل و جان میکردم
کی دور ز آستانه‌ات از مشتاق اصفهانی رباعی 156
1. کی دور ز آستانه‌ات می‌گردم
گر تیر زنی نشانه‌ات می‌گردم