عمریست که مهر دلفروزی از مشتاق اصفهانی رباعی 157
1. عمریست که مهر دلفروزی دارم
در دل‌سوزی و طرفه‌سوزی دارم
از غم دل بی‌صبر و سکونی از مشتاق اصفهانی رباعی 158
1. از غم دل بی‌صبر و سکونی دارم
آزرده‌تر از برون درونی دارم
پیوسته تن خاک‌نشینی از مشتاق اصفهانی رباعی 159
1. پیوسته تن خاک‌نشینی دارم
در کوی غمت گل زمینی دارم
هر ناله که از غمت بلب از مشتاق اصفهانی رباعی 160
1. هر ناله که از غمت بلب می‌آرم
زو آتش را بتاب و تب می‌آرم
پیوسته ذلیل آشنا از مشتاق اصفهانی رباعی 161
1. پیوسته ذلیل آشنا و خویشم
بیوفر نموده چرخ بیش از پیشم
از ناله مرغ بی‌پروبال از مشتاق اصفهانی رباعی 162
1. از ناله مرغ بی‌پروبال دلم
احوال من آشفته چو احوال دلم
نه ساکن باغ و نه مقیم از مشتاق اصفهانی رباعی 163
1. نه ساکن باغ و نه مقیم چمنم
جغدم که خرابه‌ایست دایم وطنم
من شیوه آن بهانه جو از مشتاق اصفهانی رباعی 164
1. من شیوه آن بهانه جو می‌دانم
بی‌مهر و وفاست خوی او می‌دانم
ناگاه طلسم جسم را از مشتاق اصفهانی رباعی 165
1. ناگاه طلسم جسم را میشکنم
این لوح تهی زاسم را میشکنم
کو مرغ باین بی‌پروبالی از مشتاق اصفهانی رباعی 166
1. کو مرغ باین بی‌پروبالی که منم
کس نیست باین شکسته حالی که منم
زاهد توئی و فضائل از مشتاق اصفهانی رباعی 167
1. زاهد توئی و فضائل کسب علوم
در پرده دلت طالب این دنیی شوم
با فقر ز دنیا نه عبث از مشتاق اصفهانی رباعی 168
1. با فقر ز دنیا نه عبث ساخته‌ایم
وز کشور دولتش برون تاخته‌ایم