رباعیات در دیوان اشعار مشتاق اصفهانی

1 در راه بتان که صلحشان باشد جنگ تا چند خروشم چو جرس از دل تنگ

2 لب بندم ازین بس که بسی سختتر است سنگ دل این سنگدلان از دل سنگ

1 من شیوه آن بهانه جو می‌دانم بی‌مهر و وفاست خوی او می‌دانم

2 گفتی یابی به صبر وصلم هیهات من طالع خویش را نکو می‌دانم

1 پیوسته دلم کباب میخواهد عشق دایم چشمم پرآب میخواهد عشق

2 ویران‌تر از آنچه گوئیم کرد و هنوز زین بیشترم خراب میخواهد عشق

1 رفت از برم آن یگانه دیدی که چه کرد دلبر به سر بهانه دیدی که چه کرد

2 افکند به صد مرحله‌ام دور از یار دور فلک و زمانه دیدی که چه کرد

1 کی دور ز آستانه‌ات می‌گردم گر تیر زنی نشانه‌ات می‌گردم

2 هر شام چو پروانه شمع فانوس تا صبح به گرد خانه‌ات می‌گردم

1 هرگز نبود ز شومی اختر ما از باده عیش نشئه‌ای در سر ما

2 خون جگر و داغ دلست آنچه بود چون لاله ز صاف و درد در ساغر ما

1 من عهد و وفات سست می‌دانستم در راه جفات چست می‌دانستم

2 از تیغ فراق اینکه آخر خونم می‌ریختی از نخست می‌دانستم

1 تا عشق چراغ محفل گردونست هر جا سخنی ز کوه و از هامونست

2 افسانه شیرین و حدیث لیلیست حرف فرهاد و قصه مجنونست

1 از غم دل بی‌صبر و سکونی دارم آزرده‌تر از برون درونی دارم

2 هرکس که خورد زخم نهان نگهی داند چه دل غرقه بخونی دارم

1 افغان که نه عمر جاودان خواهد ماند فریاد که نه جسم و نه جان خواهد ماند

2 در کنج لحد از تن فرسوده ما فرداست که مشتی استخوان خواهد ماند