از جور و جفا چو خار می‌باید از مشتاق اصفهانی رباعی 85
1. از جور و جفا چو خار می‌باید شد
آواره ز کوی یار می‌باید شد
آنم که نشاط من بکلفت از مشتاق اصفهانی رباعی 86
1. آنم که نشاط من بکلفت ماند
صاف عیشم بدرد محنت ماند
افغان که نه عمر جاودان از مشتاق اصفهانی رباعی 87
1. افغان که نه عمر جاودان خواهد ماند
فریاد که نه جسم و نه جان خواهد ماند
نه تاج و نه تخت و نه نگین از مشتاق اصفهانی رباعی 88
1. نه تاج و نه تخت و نه نگین خواهد ماند
نه سلطنت روی زمین خواهد ماند
از کوی غم تو سینه ریشان از مشتاق اصفهانی رباعی 89
1. از کوی غم تو سینه ریشان رفتند
یک یک ز جفای جورکیشان رفتند
روزی که بکوی میفروشان از مشتاق اصفهانی رباعی 90
1. روزی که بکوی میفروشان بردند
از جام نخست عقل و هوشم بردند
چون موج گروهی که عنان از مشتاق اصفهانی رباعی 91
1. چون موج گروهی که عنان تاب شدند
زین بحر و تن آسوده ز هر باب شدند
شد صبح کاجابت بدعا از مشتاق اصفهانی رباعی 92
1. شد صبح کاجابت بدعا وابندند
حاشا که در فیض بدلها بندند
آنانکه بگفتگو بدانش از مشتاق اصفهانی رباعی 93
1. آنانکه بگفتگو بدانش ثمرند
وآنان که بزهد در جهان نام‌ورند
شاهان جهان که از صدای از مشتاق اصفهانی رباعی 94
1. شاهان جهان که از صدای کوسند
مست و گه رحلت همه تن افسوسند
آنانکه نه از خیل خردمندانند از مشتاق اصفهانی رباعی 95
1. آنانکه نه از خیل خردمندانند
نیک و بد خویش را ز گردون دانند
غم نیست که خلق بت‌پرستم از مشتاق اصفهانی رباعی 96
1. غم نیست که خلق بت‌پرستم دانند
یا کافر و میخواره و مستم دانند