رباعیات در دیوان اشعار مشتاق اصفهانی

1 گردون همه زهر در ایاغم کردی وز صرصر غم قصد چراغم کردی

2 کردی بهزار حیله‌ام دور از یار داغم کردی و سخت داغم کردی

1 خوش آنکه کنم خاطر غمدیده خویش شاد از قدم یار پسندیده خویش

2 چند آه کشم اشک فشانم برهش گاه از دل خویش و گاه از دیده خویش

1 در باغ جهان که بس گل آشفت و بریخت از شاخ گلی به بلبلی گفت و بریخت

2 بر گلبنی آشیانه مگذار کزو هر لحظه هزار غنچه بشگفت و بریخت

1 مشتاق که نقد دل نهانی بتو داد جان را آخر ز ناتوانی بتو داد

2 گفتی دو سه روز شد فلان پیدا نیست قربان سر تو زندگانی بتو داد

1 ای عشق بیا از همه فن به فن تو ای عقل برو سر تو در گردن تو

2 دلگیر ز شهر بند عقلم پس از این ای دشت جنون دست من و دامن تو

1 ای مرحمتت هادی راه همه کس فضل و کرمت پشت و پناه همه‌کس

2 از قهر تو جز درت کجا بگریزم ای از تو بتو گریزگاه همه کس

1 کارم ز غمت همه خروش است امشب نیشم در کام جای نوشست امشب

2 دوشم می وصل در قدح بود مرا خون در قدح از حسرت دوشست امشب

1 در وحدت آن جان جهان هست سخن هرچند که دارد از شمار افزون تن

2 خواهی گرت این دقیقه گردد روشن نظاره نور مهر کن در روزن

1 یاران چو دل از صحبت هم شاد کنید جمع آئید و نشاط بنیاد کنید

2 با دوست بساغر می گلگون ریزید از حسرت خونابه‌کشان یاد کنید

1 پرورده بنفشه‌ای که این موی منست آورده شمیم جان که این بوی منست

2 آراسته جنتی که این روی منست افروخته دوزخی که این خوی منست