رباعیات در دیوان اشعار مشتاق اصفهانی

1 ای غبغب دلکش ترا بوی ترنج وز غیرت او زرد شده روی ترنج

2 باشد ز نخ تو بر فراز غبغب سیبی که نهاده‌اند بر روی ترنج

1 عالم همه هیچ و کار عالم همه هیچ نفع و نقصان و شادی و غم همه هیچ

2 با مهروشی دمی زنی گر چون صبح باشد همه آن دم و جز آن دم همه هیچ

1 ای روی تو در حدیقه جان گل سرخ وز عکس تو دیده را بدامان گل سرخ

2 روی من و تو بهم خزانست و بهار یا این گل زرد باشد و آن گل سرخ

1 ما را که بود چه در بخار او چه بلخ از حسرت شیرین‌دهنان کامی تلخ

2 بی‌ماه‌وَشی خوش نبود عمر چه سود کز غره هزار ماه آریم به سلخ

1 آنم که بود بدامن صحرا باد تا ره سپرد بکوه پیچد فریاد

2 سرگشته چنان بکوه و دشتم بیتو کز لیلی مجنون وز شیرین فرهاد

1 آنم که بدشت و کوه تا گردد باد باشم من از آن پریوش حور نژاد

2 سرگشته بدشت چون ز لیلی مجنون آواره بکوه چون ز شیرین فرهاد

1 هرگز ز کسی یار کسی فرد مباد سرگرم بدشمنان دم سرد مباد

2 در عشق اگر هزار درد دگر است باد آن همه دردها و این درد مباد

1 وصل تو نصیبم ای دل افروز مباد وز باد زپی هجر غم اندوز مباد

2 گفتی برت آیم بشب و روز روم امید که باد آن شب و آن روز مباد

1 مشتاق که نقد دل نهانی بتو داد جان را آخر ز ناتوانی بتو داد

2 گفتی دو سه روز شد فلان پیدا نیست قربان سر تو زندگانی بتو داد

1 غم بیحد و درد بیشمار و من فرد یارب چکنم که صبر نتوانم کرد

2 یا درد باندازه طاقت بفرست یا حوصله‌ای بده باندازه درد