رباعیات در دیوان اشعار مشتاق اصفهانی

1 آنرا که زر انباشته صد انبان است از رفتن ده درم کجا نقصانست

2 کم مایه رود بر سر اندک ضرری در خانه مور شبنمی طوفانست

1 دشمن که برغم بخت وارون منست یار تو و یار دل محزون منست

2 می در قدحش ز شک گلگون منست می نیست که با تو میخورد خون منست

1 امروز نه خدمت بتان دین منست این راه و روش مذهب دیرین منست

2 من عاشق و عشق و رندی و باده‌کشی دین من و کیش من و آئین منست

1 پرورده بنفشه‌ای که این موی منست آورده شمیم جان که این بوی منست

2 آراسته جنتی که این روی منست افروخته دوزخی که این خوی منست

1 هرچند بهر گوشه هزار افسونست حرفی ز حدیث عشق کی بیرونست

2 در کوه همین قصه فرهاد بود در دشت همین حکایت مجنونست

1 تا عشق چراغ محفل گردونست هر جا سخنی ز کوه و از هامونست

2 افسانه شیرین و حدیث لیلیست حرف فرهاد و قصه مجنونست

1 ای آنکه سرگشم از غمت گلگونست حالم ز فراق تو چه گویم چونست

2 کامم خالی ز شهد و لبریز ز زهر جامم تهی از باده و پر از خونست

1 دردشت محبت که گلشن محزونست ز آواز درائی جگرم پر خونست

2 بانگ جرس این اثر ندارد گویا این ناله زار ناله مجنونست

1 زین باغ که خار او زگل افزونست در ساغر لاله‌اش می گلگونست

2 گل از بلبل که قسمت ما خار است صهبا از گل که روزی ما خونست

1 آن کس که بود به دلبری فرد اینست آن گل که نموده چهره‌ام زرد اینست

2 دردم گر هست بی‌دوا نبود درد می‌بیند و طعنه می‌زند درد اینست