رباعیات در دیوان اشعار مشتاق اصفهانی

1 ای آنکه ز سر خویشتن در تفتی پیوسته بگردش ز چهار و هفتی

2 دوری چو بکام نگذرانی گیرم صد مرتبه آمدی و صد ره رفتی

1 مرغان چو دل از سیر چمن شاد کنید آنگاه نوای عیش بنیاد کنید

2 پرواز بگرد سرو و شمشاد کنید از حال اسیران قفس یاد کنید

1 نه ساکن باغ و نه مقیم چمنم جغدم که خرابه‌ایست دایم وطنم

2 هرگز بسرم کس نکند آمد و رفت بیکس‌تر ازین کسی مبادا که منم

1 روشن کند اشک لاله‌گون دل من سوز غم ز اندازه برون دل من

2 پیکیست ز آتش درون دل من چون اشک کباب جوش خون دل من

1 عمریست که مهر دلفروزی دارم در دل‌سوزی و طرفه‌سوزی دارم

2 از خال سیاهی و خط مشکینی تاریک شبی و طرفه‌روزی دارم

1 غم بیحد و درد بیشمار و من فرد یارب چکنم که صبر نتوانم کرد

2 یا درد باندازه طاقت بفرست یا حوصله‌ای بده باندازه درد

1 تا چون گلم آسایش دامن بودی دلتنگتر از غنچه بگلشن بودی

2 رفتی ز بر من و شکفتی اکنون من بیتو چنانم که تو با من بودی

1 از جور و جفا چو خار می‌باید شد آواره ز کوی یار می‌باید شد

2 آئین وفا بهر دیاری باشد گرد سر آن دیار می‌باید شد

1 تا چند رقیب در برش گیری تنگ خواهیم یکی زین دو ز گردون دورنگ

2 یا سنگ آید بشیشه هستی ما یا شیشه هستی تو اید بر سنگ

1 ای مانده بمحفل تو پا در گل شمع گریان ز تو هم زدیده هم از دل شمع

2 سوز تو مرا بجان چو در بزم چراغ داغ تو بدل مرا چو در محفل شمع