رباعیات در دیوان اشعار مشتاق اصفهانی

1 آخر ثمر مهر تو کین بود ای دوست سودای تو خصم دل و دین بود ای دوست

2 نه قاعده محبت این بود ای دوست نه شیوه دوستی چنین بود ای دوست

1 این سرکشی ای سرو سهی بالا چیست زینگونه تغافلت بگو با ما چیست

2 هرچند که نزا لازم دلبریست مردیم آخر این همه استغنا چیست

1 آنرا که امید وصل آن رشک پریست کارش همه عمر زاری و لابه گریست

2 روزی نگریست بر رخ او هیهات هرکس ز فراق روزکاری نگریست

1 مجنون که ز جان برای جانان بگذشت جانرا آخر سپرد در دامن دشت

2 میگشت همیشه بر زبانش لیلی لیلی میگفت تا زبانش میگشت

1 زآنچه از ستمت بجان بیتاب گذشت از چاره مرا کار بهر باب گذشت

2 رفت آنکه رسیده بود سیلم بکمر اکنون چکنم که از سرم آب گذشت

1 دیشب که مرا بصحبت یار گذشت در جرگ رقیبان دل آزار گذشت

2 وصلی که مرا از پس عمری رو داد وآن نیز بکام دل اغیار گذشت

1 عمرم همه در کشیدن جور گذشت ایام حیات من باین طور گذشت

2 رفتم که کنم بساغر از شیشه شراب پیمانه عمر پر شد و دور گذشت

1 از سوز غم جگرفروزی که گذشت غم نیست بلی چه غم ز سوزی که گذشت

2 امروز که آمد به نشاطش گذران بیهوده مخور غصه ز روزی که گذشت

1 مجنون به هوای کوی لیلی در دشت در دشت به جستجوی لیلی می‌گشت

2 می‌گشت همیشه بر زبانش لیلی لیلی می‌گفت تا زبانش می‌گشت

1 منصور تنش بدار گردید چو جفت با مثقب آب دیده این گوهر سفت

2 زین بیش بود سزاش در مذهب عشق هرکس گوید آنچه نمی‌باید گفت