عالم خراب از نگه می‌پرست تست از مشتاق غزل 96
1. عالم خراب از نگه می‌پرست تست
زآن می فغان که در قدح چشم مست تست
به پایت دوش می‌افتاد گاهی راست گاهی کج از مشتاق غزل 97
1. به پایت دوش می‌افتاد گاهی راست گاهی کج
مگر زلف تو بود از باد گاهی راست گاهی کج
با بلبل مسکین گل و بیداد و دگر هیچ از مشتاق غزل 98
1. با بلبل مسکین گل و بیداد و دگر هیچ
وز زحمت گل بلبل و فریاد و دگر هیچ
تا ژ گل نام و ز گلزار نشان خواهد بود از مشتاق غزل 99
1. تا ژ گل نام و ز گلزار نشان خواهد بود
کار مرغان چمن آه و فغان خواهد بود
خاک ار شوم به کوی تو گردم نمی‌رسد از مشتاق غزل 100
1. خاک ار شوم به کوی تو گردم نمی‌رسد
دردی ز دوری تو به دردم نمی‌رسد
گشاید از در میخانه هر در کاسمان بندد از مشتاق غزل 101
1. گشاید از در میخانه هر در کاسمان بندد
مبادا در بروی هیچ کس پیر مغان بندد
پایی به پای دشت‌نوردم نمی‌رسد از مشتاق غزل 102
1. پایی به پای دشت‌نوردم نمی‌رسد
گردی به گرد بادیه‌گردم نمی‌رسد
ز خیلی کجا چون تو شاهی برآید از مشتاق غزل 103
1. ز خیلی کجا چون تو شاهی برآید
ز بامی کجا چون تو ماهی برآید
گرم صد داغ بر جان می‌گذارد از مشتاق غزل 104
1. گرم صد داغ بر جان می‌گذارد
کجا داغی چو هجران می‌گذارد
نه در سر غیر سودای تو باشد از مشتاق غزل 105
1. نه در سر غیر سودای تو باشد
نه در دل جز تمنای تو باشد
به هر کام غیر آن شیرین‌سخن می‌پرورد از مشتاق غزل 106
1. به هر کام غیر آن شیرین‌سخن می‌پرورد
از سخن شهدی که در کنج دهن می‌پرورد
آن دل که غم بتان ندارد از مشتاق غزل 107
1. آن دل که غم بتان ندارد
باغیست که باغبان ندارد