دلم ز خاک ره آن غیرت پری برداشت از مشتاق غزل 73
1. دلم ز خاک ره آن غیرت پری برداشت
ز دستم این گهر افتاد و گوهری برداشت
زان در کجا توان رفت از بی‌پناهی ای دوست از مشتاق غزل 74
1. زان در کجا توان رفت از بی‌پناهی ای دوست
با دوستان جفا کن چندانکه خواهی ای دوست
سوی غربت آن بت خودکام محمل بست و رفت از مشتاق غزل 75
1. سوی غربت آن بت خودکام محمل بست و رفت
طرفه شهبازی مرا از دام غافل جست و رفت
منم که داغ عزیزان هر دیارم سوخت از مشتاق غزل 76
1. منم که داغ عزیزان هر دیارم سوخت
فلک زآتش دوری هزار بارم سوخت
به دل چگونه توان داغ عشق پنهان داشت از مشتاق غزل 77
1. به دل چگونه توان داغ عشق پنهان داشت
به پنبه آتش‌سوزان نهفته نتوان داشت
گشته‌ام از فیض عشق موی به مو دوست دوست از مشتاق غزل 78
1. گشته‌ام از فیض عشق موی به مو دوست دوست
این نه بود او منم وین نه منم اوست اوست
اگر حرم بود ار دیرخانه خانه تست از مشتاق غزل 79
1. اگر حرم بود ار دیرخانه خانه تست
بهر دری که نهم سر بر آستانه تست
دور از توام بجز غم و رنج و ملال چیست از مشتاق غزل 80
1. دور از توام بجز غم و رنج و ملال چیست
باشم بحال مرگ مپرسم که حال چیست
گوشت کجا بناله‌ام ای‌دل فریب هست از مشتاق غزل 81
1. گوشت کجا بناله‌ام ای‌دل فریب هست
آن گلبنی که صد چو منت عندلیب هست
زد قدم هرکس به گیتی پیشه دیگر گرفت از مشتاق غزل 82
1. زد قدم هرکس به گیتی پیشه دیگر گرفت
وقت رندی خوش که در دیر آمد و ساغر گرفت
ز ناز هرگزت از من اگر سئوالی نیست از مشتاق غزل 83
1. ز ناز هرگزت از من اگر سئوالی نیست
بدین خوشم که بدل از منت ملالی نیست
جز عشق که اشرف بود از جمله کمالات از مشتاق غزل 84
1. جز عشق که اشرف بود از جمله کمالات
دیگر بکمالی نتوان کرد مباهات