شبی بر بام ای ماه بلنداختر نمی‌آیی از مشتاق غزل 287
1. شبی بر بام ای ماه بلنداختر نمی‌آیی
ز برج طالع ما تیره‌روزان بر نمی‌آیی
گو در ره عشقم نرسد راهنمائی از مشتاق غزل 288
1. گو در ره عشقم نرسد راهنمائی
کافتاده‌ام و نیست مرا قوت پائی
ای که از باد صبا بوی کسی می‌شنوی از مشتاق غزل 289
1. ای که از باد صبا بوی کسی می‌شنوی
بوی جان از دم عیسی‌نفسی می‌شنوی
ای که می‌جویی به خوبی همچو لیلی دلبری از مشتاق غزل 290
1. ای که می‌جویی به خوبی همچو لیلی دلبری
حال مجنون ناید ار لیلی نباشد دیگری
نه چون سرو است آزادی مرا زین گلشن ای قمری از مشتاق غزل 291
1. نه چون سرو است آزادی مرا زین گلشن ای قمری
که دارم چون تو طوق بندگی بر گردن ای قمری
ز وصل او که من پیوسته می‌پنداشتم روزی از مشتاق غزل 292
1. ز وصل او که من پیوسته می‌پنداشتم روزی
دلی دارند یاران خوش که من هم داشتم روزی
من تشنه دشت بی‌آب بارد مگر سحابی از مشتاق غزل 293
1. من تشنه دشت بی‌آب بارد مگر سحابی
ورنه کسی نگیرد دست مرا بآبی
آمدی وصلت به جامم ریخت آب زندگی از مشتاق غزل 294
1. آمدی وصلت به جامم ریخت آب زندگی
رفتی و در ساغرم خون شد شراب زندگی
چه شد کآتش به جانم از غضب انداختی رفتی از مشتاق غزل 295
1. چه شد کآتش به جانم از غضب انداختی رفتی
ز چشم افروختی رخ قد به ناز افراختی رفتی
شنیدم تشنه‌ای جویای آبی از مشتاق غزل 296
1. شنیدم تشنه‌ای جویای آبی
ز سوز دل سرا پا التهابی
به گلشن بود در پرواز مرغ بند برپایی از مشتاق غزل 297
1. به گلشن بود در پرواز مرغ بند برپایی
سر بندش به دست صید بند بی‌مدارایی
زین چه خوش‌تر که درین معرکه بسمل باشی از مشتاق غزل 298
1. زین چه خوش‌تر که درین معرکه بسمل باشی
نه که حسرت‌کش یک زخم ز قاتل باشی