هست چشمم ز غمت قلزم طوفان‌زایی از مشتاق غزل 311
1. هست چشمم ز غمت قلزم طوفان‌زایی
که بود در دل هر قطره او دریایی
در آن گلشن مکن کو گلشن‌آرا گلشن‌آرایی از مشتاق غزل 312
1. در آن گلشن مکن کو گلشن‌آرا گلشن‌آرایی
که جز در دامن گلچین نبیند گل تماشایی
ز هرچه هست رخ ما از آن بگردانی از مشتاق غزل 313
1. ز هرچه هست رخ ما از آن بگردانی
که از دو کون بر آن آستان بگردانی
خوش آن عاشق که سویش گاهگاهی از مشتاق غزل 314
1. خوش آن عاشق که سویش گاهگاهی
فتد از گوشه چشمی نگاهی
بهر چه ز پرده برنمی‌آیی از مشتاق غزل 315
1. بهر چه ز پرده برنمی‌آیی
کز لطف به چشم درنمی‌آیی
سرای دیده‌ام منزلگه جانانه بایستی از مشتاق غزل 316
1. سرای دیده‌ام منزلگه جانانه بایستی
درین خاتم نگین آن گوهر یکدانه بایستی
امیدگاها امیدوارم که از جفایت روا نداری از مشتاق غزل 317
1. امیدگاها امیدوارم که از جفایت روا نداری
جفاکشانرا شود مبدل بناامیدی امیدواری
من کیستم ز خنجر بی‌رحم قاتلی از مشتاق غزل 318
1. من کیستم ز خنجر بی‌رحم قاتلی
در خون خویش غوطه‌زنان مرغ بسملی
تلخ کامم من از شکر خندی از مشتاق غزل 319
1. تلخ کامم من از شکر خندی
که ز هر خنده بکشند قندی
چون رفتی افکندی، بر خاکم از خواری از مشتاق غزل 320
1. چون رفتی افکندی، بر خاکم از خواری
وقت آمد بازآئی، از خاکم برداری
خرامان بود در دامان کوهی کبک طنازی از مشتاق غزل 321
1. خرامان بود در دامان کوهی کبک طنازی
که ناگه از هوا آمد صدای بال شهبازی
خوشا فصل گل و عهد جوانی از مشتاق غزل 322
1. خوشا فصل گل و عهد جوانی
خصوص آغاز صبح زندگانی