گر ز تن جانم و از سینه دل آید بیرون از مشتاق غزل 251
1. گر ز تن جانم و از سینه دل آید بیرون
تخم مهرت کیم از آب و گل آید بیرون
شبی روز منست ای از تو روشن چشم داغ من از مشتاق غزل 252
1. شبی روز منست ای از تو روشن چشم داغ من
که گردی انجمن افروز من چشم چراغ من
بود روز و شبم تا کی سیاه از دود آه من از مشتاق غزل 253
1. بود روز و شبم تا کی سیاه از دود آه من
برآ رخشنده خورشید من و تابنده ماه من
مکن از حرف دشمن بیوفا ترک وفاداران از مشتاق غزل 254
1. مکن از حرف دشمن بیوفا ترک وفاداران
نه یار است آنکه از حرف غرض کو رنجد از یاران
ای ز جورت دل عشاق بخون غوطه‌زنان از مشتاق غزل 255
1. ای ز جورت دل عشاق بخون غوطه‌زنان
لاله‌زاری سر کوی تو ز خونین کفنان
حاشا که زنده مانم از جور غیر و جانان از مشتاق غزل 256
1. حاشا که زنده مانم از جور غیر و جانان
شمعی بگو چه سازد با آستین فشانان
خوشاب بزمی که سرخوش از شراب صحبت جانان از مشتاق غزل 257
1. خوشاب بزمی که سرخوش از شراب صحبت جانان
برقص آیم چو مستان دست‌کوبان پای‌افشانان
تا چند بکویش ایستم من از مشتاق غزل 258
1. تا چند بکویش ایستم من
پندارد یار نیستم من
از آن تنها کند پرخون دل من از مشتاق غزل 259
1. از آن تنها کند پرخون دل من
که هر دل را نخواهد چون دل من
زندگر تیغ و ریزد خون من عین مراد است این از مشتاق غزل 260
1. زندگر تیغ و ریزد خون من عین مراد است این
خوشم با جور ظلم او که عدلست آن و داد است این
بی‌تو کوشم در فنای خویشتن از مشتاق غزل 261
1. بی‌تو کوشم در فنای خویشتن
تیشه‌ام اما بپای خویشتن
زآنکو نروم بلبلم و جای منست این از مشتاق غزل 262
1. زآنکو نروم بلبلم و جای منست این
خلدوسر کویت قفس است آن چمنست این