رباعیات در دیوان اشعار محتشم کاشانی

1 طراح که طرح این بنا ریخته است انواع صنایع بهم آمیخته است

2 دهقانی باغ سحر پنداری از اوست کز آب نهال‌ها برانگیخته است

1 سلطان جهان که ماه تا ماهی ازوست وین زینت و زیب چرخ خرگاهی ازوست

2 در روضهٔ سلطنت چو نخلست قدش کارایش تشریف شهنشاهی ازوست

1 روزی که دلم خیال ابروی تو بست وز ناز به من نمودی آن نرگس مست

2 تیری ز کمان خانه ابروی تو جست در سینهٔ من تا پروسوفار نشست

1 اسلام مرا ای دل دیندار ببین در صورت او قدرت جبار ببین

2 چشمش که کشیده تیغ مژگانش بنگر گردن زن آهوان تاتار ببین

1 چون مهر تو میتوان نهان ورزیدن باید ز چه رسوای جهان گردیدن

2 گوئی که نمی‌توانیم دید آری با غیر تو را نمی‌توانم دیدن

1 فرهاد ز کوه کندن بی‌بنیاد آوازهٔ شهرتش در افاق افتاد

2 این نادرهٔ فرهاد اگر کوه نکند صد کوه طلا به منعم و مفلس داد

1 آن ماه که در خوبی او نیست خلاف ور مهر منیر خوانمش نیست گزاف

2 در خلوت خواب او فلک دانی چیست چادر شب زرنگار بالای لحاف

1 عفوی که ز اندازه بدر خواهد بود ظرفش ز جهان وسیع‌تر خواهد بود

2 در ساحت صحرای گناهی که مراست جا یافته بیش جاوه گر خواهد بود

1 ای بی تو چو هم دم به من خسته نموده آیینه که بینم این تن غم فرسود

2 آمد به نظر خیالی اما آن نیز چون نیک نمود جز خیال تو نبود

1 بر پیکر آن سرور خورشید علم کز عارضه‌ای گشته مزاجش درهم

2 چندان به دمم دعا که برباد رود از آینهٔ وجود او گرد الم