رباعیات در دیوان اشعار محتشم کاشانی

1 اسلام مرا ای دل دیندار ببین در صورت او قدرت جبار ببین

2 چشمش که کشیده تیغ مژگانش بنگر گردن زن آهوان تاتار ببین

1 ای شیخ که هست دایم از نخوت تو در طعنهٔ آلایش من عصمت تو

2 گر عفو خدا کم بود از طاعت تو دوزخ ز من و بهشت از حضرت تو

1 گفتم چو رسد کوکبهٔ دولت تو بیش از همه بندم کمر خدمت تو

2 بی‌طالعیم لباس صحت بدرید تا زود نیابم شرف صحبت تو

1 هرچند که بهر پاس جمیعت تو هستند هزار بنده در خدمت تو

2 یک بنده بی‌ریاست کز ادعیه است مشغول به پاسبانی دولت تو

1 لی شیر فلک اسیر صیادی تو در وادی دین شیر خدا هادی تو

2 ادراک به میزان خرد می‌سنجد با خسروی ملوک فرهادی تو

1 این کوثر فیض بخش کز خجلت او آب چه زمزم به زمین رفته فرو

2 گر جوشد و بیرون رود از سرچه عجب کز عکس رخ تو آتش افتاده درو

1 آن شوخ که چشم مردمی دارم ازو گفتم به نظاره کام بردارم ازو

2 نادیده رخش تمام رفتم از کار وز نیم نفس تمام شد کارم ازو

1 ای خامه ورق چون به مداد آرائی آرای به مدح ملک بطحائی

2 شاهی که کند در صفت نور رخش هر بیضه‌ای از زاغ قلم بیضائی

1 در راه دگر اگرچه چست آمده‌ای در راه وفا و مهر سست آمده‌ای

2 ای یار درست وعده دیر وفا دیر آمده‌ای ولی درست آمده‌ای

1 با آن که به مهر آزمونم کردی در بارگه وفا ستونم کردی

2 با یان قدم دیر تحرک که مراست از خاطر خود زود برونم کردی