خورشید سپهر سر بلندی از محتشم کاشانی رباعی 25
1. خورشید سپهر سر بلندی بهزاد
کز مادر دهر از همه عالم زیر سرت
...
آزار تو دور از تن زیبای از محتشم کاشانی رباعی 26
1. آزار تو دور از تن زیبای تو باد
بهبود تو خاطر اعدای تو باد
...
بی‌تحفه نبرد اگرچه از محتشم کاشانی رباعی 27
1. بی‌تحفه نبرد اگرچه زین خسته نهاد
پیغام رسان رقعه به ان بحر و داد
...
در عهد تو کامرانی خواهم از محتشم کاشانی رباعی 28
1. در عهد تو کامرانی خواهم کرد
از عمر گروستانی خواهم کرد
...
یاری که به نیش غم دلی از محتشم کاشانی رباعی 29
1. یاری که به نیش غم دلی ریش نکرد
بر من ستم از طاقت من بیش نکرد
...
خواهمچو جزا طرح عقاب از محتشم کاشانی رباعی 30
1. خواهمچو جزا طرح عقاب اندازد
جرم دو جهان به جرم من ضم سازد
...
این آب که شعلهٔ‌وش ز از محتشم کاشانی رباعی 31
1. این آب که شعلهٔ‌وش ز جا می‌خیزد
وز میل به ذیل باد می‌آویزد
...
آن دست که نخل قد آدم ریزد از محتشم کاشانی رباعی 32
1. آن دست که نخل قد آدم ریزد
نخلی به نزاکت قدت کم ریزد
...
گاه از همه وجه طامعم از محتشم کاشانی رباعی 33
1. گاه از همه وجه طامعم می‌دانند
گاه از همه باب حاتمم می‌دانند
...
ای بی تو چو هم دم به من از محتشم کاشانی رباعی 34
1. ای بی تو چو هم دم به من خسته نموده
آیینه که بینم این تن غم فرسود
...
آن خسرو فرهاد لقب کز از محتشم کاشانی رباعی 35
1. آن خسرو فرهاد لقب کز ره جود
هر ساتل به من تفقدی می‌فرمود
...
عفوی که ز اندازه بدر از محتشم کاشانی رباعی 36
1. عفوی که ز اندازه بدر خواهد بود
ظرفش ز جهان وسیع‌تر خواهد بود
...