قطعات در دیوان اشعار محتشم کاشانی

1 آن خداوند محتشم چاکر که فزونست حشمتش ز جهان

2 دی برسم عیادتم از خاک برگرفت آن نهایت احسان

3 چون تو را دیدن عرق ز عرق سوز بیمار راست شعله نشان

4 لطف دیگر علاوه این ساخت از کف زر نثار سیم افشان

1 ذوق مشکل که گذارد دو نفس زنده مرا گر شود یک نفس آن گوهر نایاب ز من

2 از رخ و ابروی او روی نتابم به خدا رو بتابند اگر قبله و محراب ز من

3 محتشم گر به رفاقت شود آن بت مهمان از تو دین و دل و دانش دگر اسباب ز من

1 وقت آن شد که به شمشیر زبان جدل آغازم و کارت سازم

2 نقد عزت که نه شایستهٔ توست از تو بستانم و کارت سازم

3 هر لباسی که بدوزم از هجو زیب قد چو منارت سازم

4 واندرین شهر به صد رسوائی بر خر هجو سوارت سازم

1 ای دل انصاف ده که چون نبود دور از جور خویش شرمنده

2 کز پی هم ز گلشن سادات سه همایون درخت افکنده

3 اول آن نونهال گلشن جان که شدی مرده از دمش زنده

4 گل باغ صفا صفی‌الدین که رخش بر سمن زدی خنده

1 در بارگه امام شافع فرزند رسول و نور یزدان

2 شد سید ما به مهر فطری در قرب جوار از مقیمان

3 این موت به از حیات جاوید این دولت قرب به ز صد جان

4 هر مصرع ازین سه بیت غراست تاریخ وفاتش ای سخندان

1 ملا ابوالحسن که در محیط وجود او زین خاکدان رساند به افلاک موج فضل

2 چون کرد رو به ملک عدم ز آسمان رسید تاریخ فوت گشتن او ماه اوج فضل

1 ای جوان بخت سرافراز که بر خاک درت خسرو تخت فلک سوده جبین صد باره

2 وی درم پاش سنی پیشه که بر اهل نیاز بوده اهل کرمت قطره فشان همواره

3 هست شش ماه که از بهر دعا گوئی تو خواب را کرده‌ام از دیدهٔ خود آواره

4 روز هم خواهشم این بوده که در هیچ محل نگذارد صمد چاره برت بیچاره

1 شکر کز فیض کرد بار دگر جنبشی بحر لطف ربانی

2 گوهری از محیط نسل نهاد رو به ساحل چو نجم نورانی

3 مهی از برج سلطنت گردید نور بخش جهان ظلمانی

4 نازنین صورتی که تصویرش نیست یارای خامه مانی

1 باز طوفان اجل نابود ساخت گوهری از قلزم ز خار علم

2 باز دست مرگ بی‌هنگام کند میوه‌ای بایسته از اشجار علم

3 آن که در طفلی ز استعداد ذات بود پیدا در رخش آثار علم

4 وانکه در مهد از جبینش می‌نمود جوهر خالص گران مقدار علم

1 شیخ حیدر کز کمال اعتقاد دست بیعت داد با آل علی

2 از جهان چون رفت بادا در جنان خرم و دلشاد با آل علی

3 از خرد تاریخ او کردم سوال گفت حشرش باد با آل علی