قطعات در دیوان اشعار محتشم کاشانی

1 ناگه از طبعم مشام دل شنید بوی طوفان خیزی کون و مکان

2 بهر آن گردید نطقم نوحه گر کز اجل دی میر زرین افسران

3 مالک گردون شکوه کامکار کامل عالی سریر کامران

4 زین ملک و سلطانت سلطان حسین شهسوار نامدار نوجوان

1 امیر اعدل اعظم پناه ملک و ملل ملاذ اهل جهان کارساز اهل زمان

2 ملک مواکب انجم سپاه مه رایت فلک سرادق کرسی بساط عرش ایوان

3 سپهر مرتبهٔ معصوم بیک آن که رساند صدای کوس تسلط به گوش عالمیان

4 ز ملک خود سفر حج گزید با خلقی که مثل او گوهری در صدف نداشت جهان

1 دل‌افروز شمع شبستان انس چراغ بدر ز بده دودمان

2 گل کم بقا سرو کوته حیات نهال خزان دیده پیش از خزان

3 درخشان سهیل سریع الغروب بدیع زمانه بدیع الزمان

4 مه چارده ساله‌ای کام یافت مه چارده را باو توامان

1 دوش تا صبح از صوامع قدس می‌شنیدم خروش ماتمیان

2 گفتم آیا کدام پاکنهاد کرده آهنگ و عزم راه جنان

3 یکی از هاتفان غیبی گفت میر باقر کشیده پا ز جهان

4 آن چه او گفت در طریق حساب بود تاریخ فوت میر همان

1 ای همایون فارس میدان دولت کاورند کهکشان بهر ستوران تو کاه از کهکشان

2 گرچه ناچارست بهر هر ستوری کاه و جو تا به دستور ستور من نیفتد از توان

3 مرکب من نام جو نشنید هرگز زان سبب می‌کنم کاه فقط خواهش ز دستور زمان

4 که به این حیوان رساندن گرچه شغل لازمست بام اندای منازل هست لازم‌تر از آن

1 آن خداوند محتشم چاکر که فزونست حشمتش ز جهان

2 دی برسم عیادتم از خاک برگرفت آن نهایت احسان

3 چون تو را دیدن عرق ز عرق سوز بیمار راست شعله نشان

4 لطف دیگر علاوه این ساخت از کف زر نثار سیم افشان

1 در بارگه امام شافع فرزند رسول و نور یزدان

2 شد سید ما به مهر فطری در قرب جوار از مقیمان

3 این موت به از حیات جاوید این دولت قرب به ز صد جان

4 هر مصرع ازین سه بیت غراست تاریخ وفاتش ای سخندان

1 یارب امشب از علامتها چه می‌بیند به خواب آن که فردا خواهمش کردن علامت در جهان

2 با کدامین قسمت رسوائی شود یارب قرین آن که از طبع جهان آشوب من دارد قزان

3 یافت حرفی زور برائی بالماس خیال کز عبورش صد خطر دارد لب و کام و زبان

4 دست و تیغی شد علم کاندر ته هفتم زمین گاو و ماهی در خیال پس خمند از تاب آن

1 ایا ستوده وزیری که دور گردون را قضا سپرده به دست تصرف تو عنان

2 خلف‌ترین ولد مادر زمانه که ساخت مهین خدیو زمینت خدایگان زمان

3 رکاب قدر تو جائیست ای بلند رکاب که از گرفتن آن کوتهست دست گمان

4 هزار قرن اگر مهر و مه عروج کند به نعل رخش تو مشکل اگر کنند قران

1 نخل باغ دل امیر گل‌رخ نسرین عذار کز خط او داشت خجلت سنبل اندر بوستان

2 از سموم مرگ چون گل‌برگ پژمرده شده خط نو بود اندکی پیرامن رویش عنان

3 از اجل مهلت اگر می‌یافت تا سال دگر آن زمان تاریخ او می‌شد امیر نوخطان