حافظ آن خود رو درخت باغ از محتشم کاشانی قطعه 96
1. حافظ آن خود رو درخت باغ نظم
زد به تیغ کین عدویی بیخ او
ای بر سبیل حاجت صد محتشم از محتشم کاشانی قطعه 97
1. ای بر سبیل حاجت صد محتشم گدایت
وی درکمال حشمت ارباب حاجت از تو
ای بخت می‌رساند از اشفاق از محتشم کاشانی قطعه 98
1. ای بخت می‌رساند از اشفاق بی‌قیاس
ادبار با هزار تواضع سلام تو
بهر جمعی عیب جویان بستم از محتشم کاشانی قطعه 99
1. بهر جمعی عیب جویان بستم این احرام دوش
کز تعصب چست بر بندم میان خود به هجو
خورشید اوج حسن محمد از محتشم کاشانی قطعه 100
1. خورشید اوج حسن محمد امین که بود
روشن ز رویش آینهٔ آفتاب و مه
بر سر تربتی رسیدم دوش از محتشم کاشانی قطعه 101
1. بر سر تربتی رسیدم دوش
خرم و غم زدا و محنت کاه
ای مهین آصفی که عالم از محتشم کاشانی قطعه 102
1. ای مهین آصفی که عالم را
آستان تو ملجاء است و پناه
همان اوج دولت شاه یحیی از محتشم کاشانی قطعه 103
1. همان اوج دولت شاه یحیی
که پروازش گذشت از ذروهٔ ماه
ای دل انصاف ده که چون از محتشم کاشانی قطعه 104
1. ای دل انصاف ده که چون نبود
دور از جور خویش شرمنده
ای جوان بخت سرافراز از محتشم کاشانی قطعه 105
1. ای جوان بخت سرافراز که بر خاک درت
خسرو تخت فلک سوده جبین صد باره
زهی بر حشمت گردون اساست از محتشم کاشانی قطعه 106
1. زهی بر حشمت گردون اساست
ز حیرت دیدهٔ افلاک خیره
ای جهان را از تو در گوش از محتشم کاشانی قطعه 107
1. ای جهان را از تو در گوش امید
استمالت‌های عام شامله