حافظ آن خود رو درخت باغ نظم از محتشم قطعه 96
1. حافظ آن خود رو درخت باغ نظم
زد به تیغ کین عدویی بیخ او
ای بر سبیل حاجت صد محتشم گدایت از محتشم قطعه 97
1. ای بر سبیل حاجت صد محتشم گدایت
وی درکمال حشمت ارباب حاجت از تو
ای بخت می‌رساند از اشفاق بی‌قیاس از محتشم قطعه 98
1. ای بخت می‌رساند از اشفاق بی‌قیاس
ادبار با هزار تواضع سلام تو
بهر جمعی عیب جویان بستم این احرام دوش از محتشم قطعه 99
1. بهر جمعی عیب جویان بستم این احرام دوش
کز تعصب چست بر بندم میان خود به هجو
خورشید اوج حسن محمد امین که بود از محتشم قطعه 100
1. خورشید اوج حسن محمد امین که بود
روشن ز رویش آینهٔ آفتاب و مه
بر سر تربتی رسیدم دوش از محتشم قطعه 101
1. بر سر تربتی رسیدم دوش
خرم و غم زدا و محنت کاه
ای مهین آصفی که عالم را از محتشم قطعه 102
1. ای مهین آصفی که عالم را
آستان تو ملجاء است و پناه
همان اوج دولت شاه یحیی از محتشم قطعه 103
1. همان اوج دولت شاه یحیی
که پروازش گذشت از ذروهٔ ماه
ای دل انصاف ده که چون نبود از محتشم قطعه 104
1. ای دل انصاف ده که چون نبود
دور از جور خویش شرمنده
ای جوان بخت سرافراز که بر خاک درت از محتشم قطعه 105
1. ای جوان بخت سرافراز که بر خاک درت
خسرو تخت فلک سوده جبین صد باره
زهی بر حشمت گردون اساست از محتشم قطعه 106
1. زهی بر حشمت گردون اساست
ز حیرت دیدهٔ افلاک خیره
ای جهان را از تو در گوش امید از محتشم قطعه 107
1. ای جهان را از تو در گوش امید
استمالت‌های عام شامله