قطعات در دیوان اشعار محتشم کاشانی

1 ابوالفتح بیک آن گرامی جوان که رخت بقا سوی عقبی کشید

2 غریو از جهان خاست کان شاخ گل به آن تازگی پا ز دنیا کشید

3 چو تاریخ او خواستم عقل گفت ابوالفتح بیک از جهان پا کشید

1 هر هنر من که زانگیز طبع در نظر عقل شود جلوه‌گر

2 خصم بداندیش حسد پیشه را ناوکی از رشک رسد بر جگر

3 طوطی شیرین عمل نطق من کام جهان را چو کند پرشکر

4 چاشنی آن به مذاق حسود چون رسد از زهر بود تلخ‌تر

1 گوشوار گوش دوران درةالتاج جهان قرةالاعیان محمدمؤمن آن عالی گوهر

2 چون فتاد از موج بحر آفرینش بر کنار با قدومی از نجوم آسمان مسعودتر

3 گوهر بحر سعادت خواندمش کان گنج را تارک ارای قبایل یافت صراف نظر

4 این هم از اقبال او دیدم که از دریای فکر چون فروشد عقل کارد در دریای دگر

1 ای چراغ منتظر سوزان که می‌باید مرا بهر برخورداری از هر وعده‌ات عمری دگر

2 وی خدیو صبر فرمایان که می‌باید تو را بینوائی بر در از ایوب صبر اندوزتر

3 با وجود آن که دست درفشانت مسرفی است کز عطای اوست کان در خوف و دریا در خطر

4 در بنای مستقیم الجود میریزد مدام از نی کلکت شکر همچون نبات از نیشکر

1 میر عالی رتبه آن مهر سپهر عز و جان در دری قیمت آن دریا دل والاگهر

2 زبدهٔ آل نبی سید قوام‌الدین که بود بی‌نظیر از حسن سیرت در بسیط بحر و بر

3 چون به آهنگ ریاض خلدو گلزار جنان بست ازین غم خانه رخت و کرد ازین منزل سفر

4 میر عالی‌رتبه یک تاریخ او شد در حساب در دری قیمت او را گشت تاریخ دگر

1 چون خواجه امیر آن مه خورشید نظیر در میغ فنا کرد نهان روی منبر

2 تاریخ وفاتش ز خرد پرسیدم گریان شد و گفت حیف از خواجه امیر

1 دلا دقیقه شناسی و نکته‌پردازی ز من مخواه و مجو از درخت خشک ثمر

2 که از مفارقت خواجه میرزا علیم چنان ملول کز ادراک من نمانده اثر

3 ز من اعزه چو تاریخ فوت او جستند به عون هم نفسان سکه‌دار گشت این زر

4 سمی شاه ولایت علی نوشت یکی نگاشت سرور حاتم نهاد شخص دگر

1 محیط دولت اقبال خواجه میر حسن که بود تاجر فرزانه‌ای چو او نادر

2 چو بی‌ثباتی ویرانهٔ جهان دانست زدود نقش فریبش ز صفحهٔ خاطر

3 وزین سراچه فانی قدم کشید و رسید ز سیر عالم باقی به نعمت وافر

4 چو خواست دل که برد ره به گنج تاریخش وزین مقوله شود نکته‌ای بر او ظاهر

1 خسروا شاها جوان دل شهریارا سرورا ای جهان را عهد نو هنگامه‌ات خرم بهار

2 ای برای عقل پرور پایهٔ دین پروری وی به ذات فیض گستر سایهٔ پروردگار

3 ای تو را در دور بر ما تحت گردون داوری وی تو را از قدر بر مافوق گردون اقتدار

4 ای جهان سالار گیتی داور گردون سریر ای فلک پرگار عالم مرکز دوران مدار

1 ز ارباب دنیا که دارد جهان به ذات جهاندارشان افتخار

2 اجل را پی غارت نقد جان چو با میرزا احمد افتاد کار

3 در آن ماتم از دست غم چاک شد لباس سکون بر تن روزگار

4 چو از نامجویان نزد خیری به آیین او نبوت اشتهار