خوش آن زبان که شود چون از محتشم کاشانی قصیده 47
1. خوش آن زبان که شود چون زبان لوح و قلم
به مدح و منقبت شاه ذوالفقار علم
من و دو اسبه دوانیدن از محتشم کاشانی قصیده 48
1. من و دو اسبه دوانیدن کمیت قلم
به مدح یکه سوار قلم رو آدم
ای نثار شام گیسویت خراج از محتشم کاشانی قصیده 49
1. ای نثار شام گیسویت خراج مصر و شام
هندوی خال تو را صد یوسف مصری غلام
باد در عیش مدام از بهجت از محتشم کاشانی قصیده 50
1. باد در عیش مدام از بهجت عید صیام
پادشاه محتشم سلطان گردون احتشام
روزه رفت و آمد از نزدیک از محتشم کاشانی قصیده 51
1. روزه رفت و آمد از نزدیک مخدوم الانام
بر سر من مشفقی با عیدی عید صیام
ایا صبا برسان تحفهٔ از محتشم کاشانی قصیده 52
1. ایا صبا برسان تحفهٔ درود و سلام
ز کمترین خلایق به بهترین انام
ای جهان را به دولت تو از محتشم کاشانی قصیده 53
1. ای جهان را به دولت تو نظام
آسمان را به خدمت تو قیام
ز تاب مشگل اگر نگسلد از محتشم کاشانی قصیده 54
1. ز تاب مشگل اگر نگسلد رگ جانم
که کار تنگ شد از پیچ و تاب دورانم
صد شکر کز شفای شهنشاه از محتشم کاشانی قصیده 55
1. صد شکر کز شفای شهنشاه کامران
نوشد لباس امن و امان در بر جهان
رایت فتح جدید گفت شه از محتشم کاشانی قصیده 56
1. رایت فتح جدید گفت شه کامران
داور نصرت قرین خسرو صاحبقران
بود به چنگ درنگ جیب مهم از محتشم کاشانی قصیده 57
1. بود به چنگ درنگ جیب مهم جهان
تا به میان زد قضا دامن آخر زمان
ای دهر پیر عیش ز سر گیر از محتشم کاشانی قصیده 58
1. ای دهر پیر عیش ز سر گیر کاسمان
مهد زمین سپرد به دارای نوجوان