باز این چه زلف از طرف رخ نمودن است از محتشم غزل 61
1. باز این چه زلف از طرف رخ نمودن است
باز این چه مشگ بر ورق لاله سودن است
زخم جفای یار که بر سینه مرهم است از محتشم غزل 62
1. زخم جفای یار که بر سینه مرهم است
از بخت من زیاده و از لطف او کم است
کنون که خنجر بیداد یار خونریز است از محتشم غزل 63
1. کنون که خنجر بیداد یار خونریز است
کجاست مرد که بازار امتحان تیز است
زان آستان که قبلهٔ ارباب دولت است از محتشم غزل 64
1. زان آستان که قبلهٔ ارباب دولت است
محرومی من از عدم قابلیت است
به عزم رقص چو آن فتنه زمین برخاست از محتشم غزل 65
1. به عزم رقص چو آن فتنه زمین برخاست
بر آسمان ز لب غیب‌افرین برخاست
چون دم جان دادنم آهی ز جانان برنخاست از محتشم غزل 66
1. چون دم جان دادنم آهی ز جانان برنخاست
آهی از من سر نزد کز مردم افغان برنخاست
رخت که صورت صنع آشکار از آن پیداست از محتشم غزل 67
1. رخت که صورت صنع آشکار از آن پیداست
نشان دقت صورت نگار از آن پیداست
با من بدی امروز زاطوار تو پیداست از محتشم غزل 68
1. با من بدی امروز زاطوار تو پیداست
بدگو سخنی گفته ز گفتار تو پیداست
گوی میدان محبت سر اهل نظر است از محتشم غزل 69
1. گوی میدان محبت سر اهل نظر است
گرد این عرصه مگردید که سر در خطر است
تو را بسوی رقیبان گذار بسیار است از محتشم غزل 70
1. تو را بسوی رقیبان گذار بسیار است
ز رهگذار تو بر دل غبار بسیار است
با خط آن سلطان خوبان را جمالی دیگر است از محتشم غزل 71
1. با خط آن سلطان خوبان را جمالی دیگر است
بسته هر موی او صاحب کمالی دیگر است